Anxiolytics

بیش از سی سال بنزودیازپین ها نه تنها بازار ضد اضطراب را در انحصار خود داشتند، بلکه تحقیقات بالینی و حیوانی را نیز در زمینه اضطراب در اختیار داشتند. در واقع، بسیاری از آزمایش‌های حیوانی که از دهه 1960 توسعه یافته‌اند، برای بنزودیازپین‌ها بهینه‌سازی شده‌اند و برخی از برنامه‌ها حتی کاندیداها را به‌عنوان داروهای ضداضطراب بالقوه در مورد عوارض جانبی مشابه بنزودیازپین‌ها به جای فعالیت ضد اضطراب آن‌ها بررسی کرده‌اند. با درک معایب بنزودیازپین ها، یعنی پتانسیل آنها برای تحمل و وابستگی، علاقه مجددی به داروهای ضد اضطراب جایگزین هم از داروهای موجود مانند داروهای ضد افسردگی سه حلقه ای و مونوآمین اکسیداز و هم از عوامل جدیدتر مانند بوسپیرون ایجاد شده است. علاوه بر این، اضطراب دیگر به عنوان یک موجود منحصر به فرد در نظر گرفته نمی شود، بلکه اصطلاحی چتر برای مجموعه ای از اختلالات اضطرابی خاص مانند اختلال هراس بدون یا همراه با آگورافوبیا، اختلال اضطراب فراگیر (GAD)، فوبیاهای خاص، فوبیای اجتماعی و استرس پس از سانحه است. اختلال (PTSD). این دسته‌بندی‌های بالینی جدید، بعد دیگری را در درمان اضطراب باز کرده‌اند که نیازمند بهینه‌سازی درمان‌ها برای سندرم‌های مختلف است. این کتاب بررسی انتقادی داروهای ضد اضطراب امروز و آنهایی است که ممکن است به داروهای ضد اضطراب فردا تبدیل شوند. آنچه واضح است این است که در حال حاضر جایگزین‌های رضایت‌بخش بالینی کمی برای بنزودیازپین‌ها برای درمان اضطراب حاد وجود دارد. برای اضطراب مزمن، به طور کلی توافق شده است که بنزودی آزپین ها درمان انتخاب اول نیستند. ضد افسردگی‌های سه حلقه‌ای و مونوآمین اکسیداز، مهارکننده‌های بازجذب سروتونین و بوسپیرون راه‌حل‌های بهتری برای اضطراب مزمن ارائه می‌کنند، اما هنوز تا ایده‌آل بودن فاصله دارند.

For over thirty years the benzodiazepines monopolised not only the anxiolytic market but also clinical and animal research in anxiety. Indeed many animal tests developed since the 1960s have been optimised for the benzodiazepines and some programmes have even screened candidates as potential anxiolytics on their benzodiazepine-like side-effects rather than their anxiolytic activity. With the realisation of the drawbacks of the benzodiazepines, namely their potential for tolerance and dependency, there has been a renewed interest in alternative anxiolytics both from existing drugs such as the tricyclic and monoamine oxidase antidepressants and from newer agents such as buspirone. In addition anxiety is no longer considered to be a unique entity but rather an umbrella term for a series of specific anxiety disorders such as panic disorder without or with agoraphobia, generalised anxiety disorder (GAD), specific phobias, social phobias and post-traumatic stress disorder (PTSD). These new clinical categories have opened another dimension in the therapy of anxiety requiring the optimisation of treatments for different syndromes. This book is a critical review of today's anxiolytics and those that may become the anxiolytics of tomorrow. What is clear is that currently there are few clinically satisfactory alternatives to the benzodiazepines for the treatment of acute anxiety. For chronic anxiety, it is generally agreed that benzodi­ azepines are not the treatment of first choice. The tricyclic and monoamine oxidase antidepressants, the serotonin reuptake inhibitors and buspirone offer better solutions for chronic anxiety but they are still far from being ideal.