Anxiety Management Training: A Behavior Therapy

این کتاب وجود خود را مدیون یک ایده آل، یک ناامیدی سوزان، و یک مؤمن مورد اعتماد است. ایده آل حسی بود که بر احساسات من در مورد حساسیت زدایی سیستماتیک در طی آشنایی اولیه با فواید آن حاکم بود. به سختی می توان شک و تردیدهای اولیه ای را که در اولین تلاشم در مورد حساسیت زدایی با مشتری شدیدا فوبیا در من وجود داشت به زبان بیاورم، چرا که من با شرافت در این روش کار کردم: \"آیا این مشتری واقعاً آرام خواهد شد؟ و سپس چه خواهد شد. تجسم واقعاً رخ می‌دهد؟ و پس از آن چه چیزی واقعاً ترس از بین می‌رود، درست مثل آن؟» و آه، احساس کشف، و اعتبار، زمانی که واقعاً این فرآیند کار می‌کرد و به خوبی کار می‌کرد. حساسیت زدایی هر آن چیزی بود که ادعا می شد: سیستماتیک، تمیز، از نظر تئوریکی، آزمایش تجربی، قابل اجرا به عنوان یک فناوری رفتاری بدون توجه به سوگیری نظری خود. و نتایج قابل آزمایشی وجود داشت. شواهد ملموس برای تغییر بنابراین من سرمایه گذاری کردم و هدفم این بود که با حساسیت زدایی بیشتر کار کنم. من و دانش آموزانم چند سؤال نظری را مطرح کردیم تا درها را برای بازنگری در حساسیت زدایی برای بهبود کاربردهای آن باز کنیم. ما سرعت انجام حساسیت زدایی را آزمایش کردیم و با کوتاه کردن سلسله مراتب اضطراب، زمان را کوتاه کردیم. همراه با دیگران، ما مسئله تحویل گروهی و کاهش تعداد کل جلسات و همچنین بررسی استفاده از ارائه خدمات نوار صوتی را بررسی کردیم.

This book owes its existence to an ideal, a burning frustration, and a trusted believer. The ideal was the sense that governed my feelings about systematic desensitization during my early introduction to its benefits. It is hard to put into words the initial doubts that pervaded me during my first attempt with desensitization with a seriously phobic client, as I re­ ligiously worked my way through the procedure: "Will this client really become relaxed? And then what-will the visualization actually occur? And then what-will the fear really vanish, just like that?" And oh, the feeling of discovery, and validation, when indeed the process worked, and worked well. Desensitization was everything it was claimed to be: systematic, clean, theoretically grounded, empirically tested, applicable as a behavioral technology regardless of one's own theoretical bias. And there were testable outcomes; concrete evidence for change. So I became invested and aimed at doing more with desensitization. My students and I raised some theoretical questions in order to open the doors for revising the desensitization to improve on its applications. We tested the rapidity with which desensitization could be accomplished, shortening the time by shortening the anxiety hierarchy. Along with others, we studied the question of group delivery, and reducing the total number of sessions, as well as examining the use of audiotaped delivery of services.