Andrej Sacharow: Ein Leben für Wissenschaft und Freiheit

چگونه و چرا فیزیکدان نظری آندری ساخاروف (1921-1989)، که در واقع از سیاست دور بود و عموماً به عنوان پدر بمب هیدروژنی شوروی شناخته می‌شد، پیشگام حقوق بشر و اولین برنده جایزه صلح نوبل روسیه شد؟ این اولین بیوگرافی است که عدالت را برای ساخاروف به عنوان یک فیزیکدان و شخصیت عمومی رعایت می کند. این کتاب بر اساس اسنادی است که قبلاً در دسترس عموم نبود و همچنین اطلاعات شاهدان عینی و شاهدان عینی متعددی است که ساخاروف را شخصاً به عنوان دانشجو، فیزیکدان و مدافع حقوق بشر می‌شناختند، از فعالیت‌های حرفه‌ای و سیاسی-اجتماعی و از زندگی خصوصی. بنابراین نویسنده به این نتیجه می رسد که اگرچه بمب اتمی شوروی به دلیل اطلاعات جاسوسی در مورد بمب اتمی ایالات متحده که قبلاً مورد استفاده قرار می گرفت می توانست سریعتر ساخته شود، بمب هیدروژنی شوروی-روسیه مستقل و مستقل از اطلاعات جاسوسی ساخته شد. گورلیک همچنین انگیزه هایی را روشن می کند که چرا ساخاروف، که تحت شدیدترین محدودیت های پنهان کار می کرد، ناگهان در انظار عمومی در سال 1968 ظاهر شد، زمانی که مقاله او در انتقاد از رژیم، "اندیشه هایی در مورد پیشرفت، همزیستی مسالمت آمیز و آزادی فکری" به طور غیرقانونی توسط او توزیع شد. مطبوعات زیرزمینی در اتحاد جماهیر شوروی و در نظر گرفته شده برای انتشار در غرب قاچاق شد. همانطور که اسناد اخیراً از طبقه بندی خارج شده نشان می دهد، تحولات زندگی ساخاروف ناشی از نگرانی های حرفه ای او بود، به ویژه زمانی که هر دو ابرقدرت شروع به ساخت سیستم های دفاع موشکی خود کردند. دانش درونی ساخاروف از نحوه عملکرد رهبری شوروی، این باور او را تقویت کرد که اهداف صلح، پیشرفت و حقوق بشر به طور جدایی ناپذیری به هم مرتبط هستند. تفکر و احساس آزاد و مستقل و سازش ناپذیر ساخاروف به امید اینکه در آینده تفکر علمی و احساس دینی وارد ترکیبی عمیق شود، بیان شده است.

Wie und weshalb wurde aus dem eigentlich politikfernen theoretischen Physiker Andrej Sacharow (1921–1989), allgemein anerkannter Vater der sowjetischen Wasserstoffbombe, ein Vorkämpfer für Menschenrechte und der erste Friedensnobelpreisträger Russlands? Dies ist die erste Biografie, die Sacharow als Physiker und Persönlichkeit des öffentlichen Lebens gleichermaßen gerecht wird. Das Buch stützt sich auf bislang der Öffentlichkeit unzugängliche Dokumente sowie auf Auskünfte von zahlreichen Zeit- und Augenzeugen, die Sacharow als Studenten, Physiker und Menschenrechtsverteidiger, vom beruflichen und politisch-gesellschaftlichen Tätigkeitsbereich und privaten Umfeld her persönlich kannten. Damit gelangt der Autor zum Ergebnis, zwar habe die sowjetische Atombombe aufgrund von Spionage-Information über die bereits eingesetzte US-amerikanische Atombombe rascher gebaut werden können, jedoch sei die sowjetrussische Wasserstoffbombe eigenständig, unabhängig von Spionagedaten, entwickelt worden. Gorelik erhellt zudem die Beweggründe, weshalb der unter strengsten Geheimhaltungszwängen arbeitende Sacharow scheinbar unvermittelt 1968 an die Öffentlichkeit trat, als sein regimekritischer Artikel ,,Gedanken über Fortschritt, friedliche Koexistenz und geistige Freiheit“ durch die Untergrundpresse in der Sowjetunion illegal verbreitet und zur Publikation in den Westen geschleust wurde. Wie unlängst freigegebene Dokumente belegen, war der Umbruch in Sacharows Leben durch seine Berufsbelange bedingt, insbesondere als beide Supermächte ihr Raketenabwehrsystem aufzubauen begannen. Sacharows Insider-Kenntnisse über die Vorgehensart auf den oberen sowjetischen Führungsebenen bestärkten ihn in seiner Überzeugung, die Zielsetzungen Frieden, Fortschritt, Menschenrechte seien untrennbar miteinander verknüpft. Sacharows kompromisslos freies, unabhängiges Denken und Fühlen kommt in seiner Hoffnung zum Ausdruck, dass in Zukunft wissenschaftliche Denkweise und religiöses Empfinden eine tiefgründige Synthese eingehen werden.