An Epistemology of the Concrete: Twentieth-Century Histories of Life

یک معرفت شناسی بتن مطالعات موردی و تأملات نظری درباره تاریخ و معرفت شناسی علوم زیستی توسط هانس یورگ راینبرگر، یکی از برجسته ترین فیلسوفان علم جهان را گرد هم می آورد. در این مقالات، او تاریخچه آزمایش‌ها، مفاهیم، ​​ارگانیسم‌های نمونه، ابزار و طیف عوامل معرفت‌شناختی، نهادی، سیاسی و اجتماعی را که مسیر واقعی توسعه دانش را تعیین می‌کنند، بررسی می‌کند. راینبرگر با تکیه بر ایده های کتاب تأثیرگذار خود به سوی تاریخ چیزهای معرفتی، ابتدا راه های تاریخی سازی دانش علمی را مورد بررسی قرار می دهد و سپس پیکربندی های مختلف آزمایش ژنتیکی در نیمه اول قرن بیستم و تعامل بین دستگاه ها، آزمایش ها و شکل گیری مفاهیم در زیست شناسی مولکولی در نیمه دوم قرن بیستم. او به مسائل اساسی معرفت‌شناختی مربوط به رابطه بین ابزار و ابژه‌های دانش، آماده‌سازی‌های آزمایشگاهی به‌عنوان طبقه‌ای خاص از اشیاء معرفتی، و تکنیک‌های یادداشت‌برداری و نوشتن در آزمایشگاه‌های تحقیقاتی می‌پردازد. او موضوعاتی از «معرفت‌شناسان تاریخی» فرانسوی گاستون باشلار و ژرژ کانگویلم گرفته تا دستگاه سوسوزن مایع را مطرح می‌کند، دستگاهی برای اندازه‌گیری رادیواکتیویته که در دهه‌های 1960 و 1970 به ابزاری حیاتی برای زیست‌شناسی مولکولی و زیست‌پزشکی تبدیل شد. راینبرگر در سرتاسر An Epistemology of Concrete نشان می دهد که چگونه مجموعه ها - زمان های تاریخی - شرایط را برای ظهور تازگی معرفتی تعیین می کنند، و او جذابیت چیزهای علمی را منتقل می کند: آن موجودات، فضاها، دستگاه ها و تکنیک ها. که با تحقیق دگرگون می شوند و به نوبه خود پژوهش را دگرگون می کنند.

An Epistemology of the Concrete brings together case studies and theoretical reflections on the history and epistemology of the life sciences by Hans-Jörg Rheinberger, one of the world’s foremost philosophers of science. In these essays, he examines the history of experiments, concepts, model organisms, instruments, and the gamut of epistemological, institutional, political, and social factors that determine the actual course of the development of knowledge. Building on ideas from his influential book Toward a History of Epistemic Things, Rheinberger first considers ways of historicizing scientific knowledge, and then explores different configurations of genetic experimentation in the first half of the twentieth century and the interaction between apparatuses, experiments, and concept formation in molecular biology in the second half of the twentieth century. He delves into fundamental epistemological issues bearing on the relationship between instruments and objects of knowledge, laboratory preparations as a special class of epistemic objects, and the note-taking and write-up techniques used in research labs. He takes up topics ranging from the French “historical epistemologists” Gaston Bachelard and Georges Canguilhem to the liquid scintillation counter, a radioactivity measuring device that became a crucial tool for molecular biology and biomedicine in the 1960s and 1970s. Throughout An Epistemology of the Concrete, Rheinberger shows how assemblages—historical conjunctures—set the conditions for the emergence of epistemic novelty, and he conveys the fascination of scientific things: those organisms, spaces, apparatuses, and techniques that are transformed by research and that transform research in turn.