An Analysis of Hamid Dabashi's Theology of Discontent: The Ideological Foundation of the Islamic Revolution in Iran

کار حمید دباشی در سال 1997 الهیات نارضایتی متفکری خلاق را نشان می‌دهد که نه تنها قادر به درک چگونگی ساخت یک استدلال است، بلکه قادر است مسائل قدیمی را به روش‌های جدید بازتعریف کند. انقلاب 1978-1978 ایران اخبار صفحه اول در غرب بود و از برخی جهات امروز هم همینطور است. اگرچه این انقلاب یک قیام علیه حکومت استبدادی سلطنتی بود، اما با ائتلافی از نواندیشان و اسلام گرایان، انقلاب شاهد تولد یک جمهوری اسلامی جدید بود که به نظر می رسید دموکراسی طرفدار غرب را رد می کند. دباشی می خواست ضمن بررسی چگونگی کمک ایدئولوژی های اسلامی به انقلاب و جمهوری پس از آن، دلایل واقعی این تغییر را تحلیل کند.

الهیات نارضایتی متفکران مختلف اسلامی را مورد بررسی قرار می‌دهد، و تحلیل می‌کند که چگونه دیدگاه‌هایی با ظاهراً اشتراکات اندک در نظام اعتقادی مدرن ایران نقش داشته‌اند. الهیات نارضایتی فراتر از کالبد شکافی تحلیلی روشنگرانه خود از این هشت متفکر، مهارت های تفکر خلاق دباشی را نیز نشان می دهد. او با بازخوانی بحث‌های مربوط به رابطه ایران با غرب، راه‌های شکل‌گیری هویت ایرانی را در تقابل واکنشی با اندیشه‌های غربی دنبال کرد. دباشی پیشنهاد کرد که از بسیاری جهات، ایران در چرخه ای از اظهار تفاوت عمدی خود با غرب گرفتار شده است، روندی که برای توسعه برند منحصر به فرد خود از اسلام گرایی انقلابی اساسی بود.