An account of the stative vs. dynamic split in Saamaka

دسته بندی: خارجی
ویرایش:  
نویسندگان: Marleen van de Vate  
سری:  
 
ناشر:  
سال نشر:  
تعداد صفحات: 44 
زبان: Saramaccan-English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 305 کیلوبایت 

قیمت کتاب (تومان) : 31,000

Lingua، 2012 - 44 p. در این مقاله، من قصد دارم تمایز ثابت در مقابل پویا را در Saam aka روشن کنم. مانند بسیاری از کریول‌های دیگر، جملاتی که حاوی یک فعل ثابت بدون علامت هستند، تفسیر فعلی دارند، در حالی که آنهایی که حاوی یک فعل پویا بدون علامت هستند، تفسیر گذشته دارند. بر اساس کارهای قدیمی، من نشان خواهم داد که زمینه‌های گفتمانی که در آنها شکل فعل عریان رخ می‌دهد، با آن‌هایی که در آن‌ها زمان حال کامل به صورت متقابل زبانی رخ می‌دهد، مطابقت دارد. من فرض می کنم که زبان در پارادایم TAM خود دارای یک تکواژ تهی کامل مورفولوژیکی است. تجزیه و تحلیل کامل پیشنهاد شده در این مقاله از تفاوت تایید شده مستقل بین حالت ها و رویدادها در مورد ناتوانی حالت دوم در همزمانی با زمان حال نقطه مانند سوء استفاده می کند. «کامل» باید در این زمینه‌ها درج شود تا یک حالت برآیند مشتق ایجاد شود و در بسیاری از زمینه‌های تفسیری توهم «زمان گذشته» ایجاد شود. یکی از مزیت‌های تحلیل کامل این است که توضیحی طبیعی از این که چرا تمایز زمانی در امتداد تقسیم ثابت و رویدادی تقسیم می‌شود، بدون شرط‌بندی اضافی برای خوانش‌های غیرپیش‌فرض شکل فعل لخت ارائه می‌کند.

Lingua, 2012 - 44 p. In this paper, I intend to shed light on the stative vs. dynamic distinction in Saam aka. As in many other creoles, utterances containing an unmarked stative verb have a present interpretation, while those containing an unmarked dynamic verb have a past interpretation. Based on detailed eldwork, I will demonstrate that the discourse contexts in which the bare verb form occurs matches with those in which present perfect is known to occur cross-linguistically. I postulate that the language has a morphological null perfect morpheme in its TAM paradigm. The Perfect Analysis proposed in this paper exploits the independently acknowledged di erence between states and events concerning the inability of the latter to co-occur with a point-like present tense. The `perfect' must be inserted in these contexts to create a derived resultant state, creating the illusion of a `past tense' in many interpretational contexts. An advantage of the Perfect Analysis is that it provides a natural account of why the temporal distinction splits along the stative vs. eventive divide without additional stipulations for non-default readings of the bare verb form.