Adversarial Design

در طراحی خصمانه، کارل دی سالوو راه هایی را بررسی می کند که طراحی فناوری می تواند باعث تحریک و درگیر شدن با مسائل سیاسی شود. او عملی را توصیف می‌کند که آن را «طراحی متخاصم» می‌نامد که از ابزار و اشکال طراحی برای به چالش کشیدن باورها، ارزش‌ها و آنچه به عنوان واقعیت تلقی می‌شود استفاده می‌کند. این صرفاً به کار بردن طراحی در سیاست نیست -- تلاش برای بهبود حکمرانی برای مثال، با طراحی مجدد برگه های رأی گیری و محل های رأی گیری. این به طور ضمنی مناقشه برانگیز است و تلاش می کند تا رویکردهای مرسوم به مسائل سیاسی را زیر سوال ببرد.

DiSalvo با بررسی مجموعه‌ای از پروژه‌ها که طراحی و هنر، مهندسی و علوم کامپیوتر، agitprop و محصولات مصرفی را در بر می‌گیرد، کیفیت‌ها و پتانسیل‌های سیاسی طراحی را بررسی می‌کند. او این پروژه‌ها را - که شامل تجسم‌های محاسباتی شبکه‌های قدرت و نفوذ، ربات‌های درمانی است که به جامعه‌پذیری شکل می‌دهند، و اشیاء روزمره تعبیه‌شده با ریزتراشه‌هایی که کاربران را قادر می‌سازد نظارت را دور بزنند - از دریچه‌ی آگونیسم می‌بیند، نظریه‌ای سیاسی که بر مشاجره تأکید می‌کند. اساسی برای دموکراسی هدف تحلیل روشنگر DiSalvo ارائه نقد طراحی با رویکردی جدید برای تفکر در مورد رابطه بین اشکال بیان سیاسی، محاسبات به عنوان یک رسانه، و فرآیندها و محصولات طراحی است.

In Adversarial Design, Carl DiSalvo examines the ways that technology design can provoke and engage the political. He describes a practice, which he terms "adversarial design," that uses the means and forms of design to challenge beliefs, values, and what is taken to be fact. It is not simply applying design to politics -- attempting to improve governance for example, by redesigning ballots and polling places; it is implicitly contestational and strives to question conventional approaches to political issues.

DiSalvo explores the political qualities and potentials of design by examining a series of projects that span design and art, engineering and computer science, agitprop and consumer products. He views these projects -- which include computational visualizations of networks of power and influence, therapy robots that shape sociability, and everyday objects embedded with microchips that enable users to circumvent surveillance -- through the lens of agonism, a political theory that emphasizes contention as foundational to democracy. DiSalvo's illuminating analysis aims to provide design criticism with a new approach for thinking about the relationship between forms of political expression, computation as a medium, and the processes and products of design.