Advances in Nutrition and Cancer

این جلد شامل مشارکتهای علمی ارائه شده در سمپوزیوم بین المللی در ناپل، ایتالیا، در نوامبر 1992 در موسسه ملی تومور "Fondazione Pascale" است. این نشست متخصصانی از رشته های مختلف را گرد هم آورد که همگی در موضوع حیاتی و به موقع تغذیه و سرطان دخیل بودند. حدود 15 سال پیش، اجماع بین اپیدمیولوژیست های سرطان شروع به ظهور کرد که نشان می داد رژیم غذایی ممکن است مسئول 30 تا 60 درصد سرطان ها در جهان توسعه یافته باشد. بهترین تخمین، که در مقاله کلاسیکی توسط ریچارد دال و ریچارد پتو (1981) گزارش شده است، این بود که با اصلاح رژیم غذایی، می توان سرطان های کشنده را تا حدود 35 درصد کاهش داد. در طی حدود شش سال توافق گسترده ای وجود داشت که تغییرات اصلی مورد نیاز کاهش مصرف چربی، همراه با افزایش مصرف میوه، سبزیجات سبز و زرد، فیبر غذایی و برخی ریزمغذی ها بود. همچنین به روش های پخت و نگهداری مواد غذایی نیز توجه شد. از سوی دیگر، تأثیرات بسیار کمی، اگر وجود داشته باشد، به افزودنی‌های غذایی و آلودگی مواد غذایی توسط آفت‌کش‌های کمیاب نسبت داده می‌شود، که عموم مردم اغلب به آن اهمیت بی‌اساس می‌دهند.

This volume contains the scientific contributions presented at the International Symposium held in Naples, Italy, in November 1992 at the National Tumor Institute "Fondazione Pascale". The Meeting gathered together experts from different disciplines, all involved in the vital and timely subject of Nutrition and Cancer. About 15 years ago a consensus among cancer epidemiologists began to emerge suggesting that diet might be responsible for 30-60% of the cancers in the developed world. The best estimate, reported in a now classical paper by Richard Doll and Richard Peto (1981), was that by dietary modification, it would be possible to reduce fatal cancers by about 35%. Within about six years there was widespread agreement that the principal changes required were a reduction in consumption of fat, along with an increase in the consumption of fruit, green and yellow vegetables, dietary fiber, and some micronutrients. Attention was also paid to the methods of cooking and preservation of foodstuffs. On the other hand very few, if any, effects were attributed to food additives and to pollution of food by trace pesticides, to which the general public often gives unfounded importance.