Romantic Paganism: The Politics of Ecstasy in the Shelley Circle

این کتاب به عملکرد دنیای کلاسیک در تخیلات فرهنگی نسل دوم نویسندگان رمانتیک می پردازد: پرسی شلی، مری شلی، توماس لاو پیکاک، جان کیتس، لی هانت و بقیه حلقه های متنوع آنها. رمانتیک‌های جوان‌تر برداشت‌هایی از دنیای باستان را به ارث برده‌اند که در قرن قبل رنگ آمیزی شده بود، که در آن مطالعات کلاسیک تجدید حیاتی را تجربه کردند، حوزه نوظهور اسطوره‌نگاری تطبیقی ​​رابطه بین مسیحیت و پیشینیان آن را بررسی کرد، و اکتشافات علمی و باستان‌شناسی شروع به روشن کردن بی‌سابقه‌ای بر روی مسیحیت کردند. دنیای باستان دایره شلی یک دنیای باستانی مخصوصاً بت پرستانه از افراط، شادی و تجربیات وجدآمیز را پذیرفت که مرزهای بین خود و دیگران را آزمایش می کند. اگرچه این حلقه توسط رابرت ساوتی «مکتب شیطانی» نامیده شد، اما در عوض خود را «آتنی» می‌پنداشت و اغلب از اسطوره‌شناسی و تصویرسازی از دنیای کلاسیک استفاده می‌کرد که نه با فلسفه و عقل، بلکه با وحشی بودن، افراط و تجربه‌های خلسه‌آمیز مشخص می‌شد. /p>

This book addresses the function of the classical world in the cultural imaginations of the second generation of romantic writers: Percy Shelley, Mary Shelley, Thomas Love Peacock, John Keats, Leigh Hunt, and the rest of their diverse circle. The younger romantics inherited impressions of the ancient world colored by the previous century, in which classical studies experienced a resurgence, the emerging field of comparative mythography investigated the relationship between Christianity and its predecessors, and scientific and archaeological discoveries began to shed unprecedented light on the ancient world. The Shelley circle embraced a specifically pagan ancient world of excess, joy, and ecstatic experiences that test the boundaries between self and other. Though dubbed the “Satanic School” by Robert Southey, this circle instead thought of itself as “Athenian” and frequently employed mythology and imagery from the classical world that was characterized not by philosophy and reason but by wildness, excess, and ecstatic experiences.