Neoliberalism and U.S. Foreign Policy: From Carter to Trump

در حالی که سیل تلاش‌های علمی برای گسترش، انطباق، و تجدید نظر در کاوش فوکو در مورد ظهور و عملیات نئولیبرالیسم وجود داشته است، مطالعه سیاست خارجی همچنان در تحلیل حزب‌گرایی، نهادها، سیاست‌ها، و شخصیت و شخصیت‌ها غوطه‌ور بوده است. تأثیر آنها در حوزه های مختلف موضوعی، نسبت به کشورهای خاص، یا دکترین های خاص ریاست جمهوری. این کتاب عقلانیت سیاسی نئولیبرالیسم را به دو روش متمایز بر سیاست خارجی ایالات متحده می آورد. نخست، تفاسیر متعدد از ناسیونالیسم ایالات متحده را به چالش می کشد، پیچیده می کند و بازنگری می کند که رابطه ای همسان بین «1898» و ناسیونالیسم معاصر مطرح می کند، در عوض این استدلال را مطرح می کند که تغییرات در عملیات سرمایه داری و اشکال همبسته آن از حکومت، ناسیونالیسم متفاوتی را به وجود آورده است. که به نوبه خود عملیات های مختلف هژمونی ایالات متحده را در قرن بیست و یکم ایجاد کرده است که به طور قابل توجهی از دوره های قبلی فاصله گرفته است. دوم، این کتاب در مورد یک جدول زمانی جدید بحث می کند - که با دوران کارتر-ریگان و بحران سرمایه داری شروع می شود - که در نهایت ما را تشویق می کند تا فراتر از ریاست جمهوری ها، جنگ ها، سیاست های بوروکراتیک و سیاست های خاص فکر کنیم تا ببینیم چقدر طولانی است. - تغییرات دوره ای و پایدار در اقتصاد و رویه های دولت همراه برای تولید اسطوره های جدید استثنایی که به طور کامل با مبانی نئولیبرالی دولت-ملت ایالات متحده منطبق است، پدید آمده است.

While there has been a flood of scholarly efforts to extend, adapt, and revise Foucault’s exploration of the emergence and operations of neoliberalism, the study of foreign policy has remained steeped in the analysis of partisanship, institutions, policies, and personality and their influence on various issue areas, toward particular countries, or specific presidential doctrines. This book brings the political rationality of neoliberalism to bear on U.S. foreign policy in two distinct ways. First, it challenges, complicates, and revises the numerous interpretations of U.S. nationalism that posit a homologous relationship between “1898” and contemporary nationalism, instead arguing that alterations in the operations of capitalism and its correlative forms of governance have produced a differently formatted nationalism, which in turn has produced different operations of U.S. hegemony in the twenty-first century that markedly depart from earlier eras. Second, this book argues for a new timeline—one that starts with the Carter-Reagan era and the crisis of capitalism—ultimately encouraging us to think beyond particular presidencies, wars, bureaucratic politics, and policies in order to train our sights on how long-term and sustained shifts in the economy and attendant government practices have emerged to produce new myths of exceptionalism that more fully cohere with the neoliberal foundations of the U.S. nation-state.