مشخصات کتاب

台灣社會的人文迷思

ویرایش:  
نویسندگان: 葉啟政  
سری: 滄海叢刊 
ISBN (شابک) : 9789571913377, 9571913375 
ناشر: 東大圖書公司 
سال نشر: 1995 
تعداد صفحات: 246 
زبان: Chinese 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 58 مگابایت 

در صورت تبدیل فایل کتاب 台灣社會的人文迷思 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.

توجه داشته باشید کتاب افسانه های انسانی در جامعه تایوانی نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.

توضیحاتی در مورد کتاب افسانه های انسانی در جامعه تایوانی

روحیه انسان گرایی می تواند جامعه را شکل دهد، جامعه را ارتقا دهد و آرمان ها را تحقق بخشد، اما می تواند فقط به اسطوره های رویایی و شعارهای توخالی تبدیل شود. تمرین روح انسان گرا باید با شرایط خاصی مطابقت داده شود تا امکان پذیر شود. نویسنده در این کتاب ابتدا مفاهیم فرهنگی و تاریخی روح انسان گرایانه را که غرب بر اساس «عقلانیت کنترل بیرونی» ایجاد کرده است، نقد کرده و سپس طرح دیگری را بازسازی و پیشنهاد می کند. نویسنده با استفاده از این مفهوم انسان گرایانه بازسازی شده به عنوان چارچوب، از دیدگاه «ساختار» در جامعه شناسی غربی برای بررسی مشکلات جامعه تایوان استفاده می کند. تمرکز بحث به طور کلی دو سطح را پوشش می دهد: (1) انجام یک بررسی فیزیکی کلی از مشکلات در جامعه تایوان، به دنبال آگاهی از مشکل قابل توجه و معنادار، و بحث در مورد اصل شکل گیری آن و نتایج مشتق احتمالی آن. (2) تمرکز بر ایجاد و شکل‌دهی آرمان‌های انسان‌گرا، انتقاد از تخصص بسیار سودمند آموزش دانشگاهی، و جابه‌جایی نقش و اهمیت اجتماعی دانشگاه‌ها به گونه‌ای که کارکردهای اجتماعی خود را ایفا کنند.\r\n\r\n\r\n یه قیزنگ\r\n\r\nتحصیلات: لیسانس و کارشناسی ارشد روانشناسی، دانشگاه ملی تایوان\r\nدکترای جامعه شناسی، دانشگاه میسوری (پردیس کلمبیا)\r\nتجربه: دانشیار، گروه جامعه شناسی قومی، دانشگاه ملی چنگچی\r\nرئیس انجمن جامعه شناسی چین\r\nموقعیت فعلی: استاد، گروه جامعه شناسی، دانشگاه ملی تایوان\r\n\r\n\r\n پیشگفتار\r\n\r\nمن به عنوان استاد جامعه شناسی در یک دانشگاه همیشه یک معضل در دل داشتم که بیش از ده سال است که به طور کامل حل نشده است. از سنت‌های آکادمیک غربی دریافته‌ام که رعایت دقیق انتظارات نقش تدریس و تحقیق، فوق‌العاده‌ترین اخلاق حرفه‌ای است که یک استاد دانشگاه باید داشته باشد. با این حال، با زندگی در این دوران در تایوان، با دیدن آرمان ها در حال بلعیده شدن و زیر پا گذاشتن واقعیت ها و غرق شدن کل جامعه در آشفتگی، به عنوان یک دانشجوی جامعه شناسی، به ناچار خود را روشنفکر می خواند و فکر می کند که خود را قفل کرده است. در اعماق آکادمی در کاخ، در چارچوب سیستم دانش موجود، پرداختن به تحقیقات مشتق داخلی به سبک پژوهشی ممکن است برای ریشه‌های بلندمدت آکادمیک بسیار مهم باشد، اما برای حل مشکلات اجتماعی فوری دیر شده است. آب نمی‌تواند آتش نزدیک را نجات دهد، به نظر می‌رسد بسیار پررنگ و بسیار زیاد است.\r\n \r\nدر واقع، من عمیقاً درک می‌کنم که از نظر تئوری، آموزش تحقیق و رسیدگی به امور اجتماعی لزوماً با یکدیگر ناسازگار نیستند. با این حال، وقتی در نظر گرفت که انرژی و زمان یک فرد محدود است و اغلب انجام کارها از طریق چندوظیفه شدن به خوبی دشوار است، چگونه می توان تعادل منطقی بین انجام یک کار خوب در تدریس و تحقیق و مراقبت و مشارکت در امور اجتماعی پیدا کرد. به طوری که حداقل اخلاق حرفه ای بدون شک موضوع مهمی است که نمی توان به آن اهمیت داد. بیش از ده سال است که برای یافتن پاسخی رضایت‌بخش برای این سوال تلاش کرده‌ام. وضعیت واقعی همیشه این است که به خودتان اجازه دهید در هر دو جهت حرکت کنید. یا با مشارکت فعال در امور اجتماعی و عمومی و واجد شرایط بودن برای کار در مدرسه، یا حبس کردن خود در کالج و انزوای دنیای بیرون، هرگز نمی توان به رضایت از داشتن بهترین های هر دو جهان دست یافت. با این حال، به نظر می رسد که تحت چنین درگیری های ذهنی مداوم، به تدریج به قلب و توانایی خود پی برده ام و به تدریج نیازهای مبرم جامعه را تشخیص داده ام و توانستم موقعیتی ممکن برای خود بین این دو پیدا کنم. نه مقاله گردآوری شده در این کتاب بهترین توصیف برای موقعیت یابی است.\r\n \r\nاین نه مقاله همه در پنج سال گذشته نوشته شده اند. زمان به لحظه حال بسیار نزدیک است، بنابراین دیدگاه های ارائه شده در مقاله کاملاً به افکار فعلی من نزدیک است. با این حال، به عنوان یک نویسنده صادق، باید صراحتاً به خوانندگان اعتراف کنم که دلیل انتشار این مقالات اساساً صرفاً مبتنی بر علایق حرفه ای دانشگاهی نیست و البته نه برای نشان دادن دانش حرفه ای نویسنده، بلکه به دعوت دوستان است. بعد، برای یک سمینار یا انتشار نوشته شده است. درست است که، کاملاً تصادفی، این مقالات عموماً یک موضوع مشترک دارند - شکل دادن به آرمان های انسان گرایانه. بحث در مورد آموزش با این نوع آگاهی موضوعی همیشه پیشنهاد ثابت من بوده است: به طور مشابه، هنگام بررسی مشکلات کل جامعه تایوان، شکل‌دهی آرمان‌های انسان‌گرایانه نیز نقطه مرجعی برای افزایش آگاهی از مشکلات و انتقاد از جامعه است. این دلیل اصلی استفاده من از «اسطوره انسان گرایی» به عنوان عنوان کتاب است.\r\n \r\nمن همیشه از دانشمند بودن بدم می‌آمد و فکر نمی‌کنم جامعه‌شناسان بی‌طرفی ارزشی را حفظ کنند و عینیت نداشته باشند، چه رسد به نیاز به آن. برعکس، من اعتقاد راسخ دارم که او به عنوان یک عالم، به ویژه به عنوان یک روشنفکر، مشروعیت دارد که یک ارزش را تشخیص دهد و حتی یک ارزش را ترویج کند. من حتی فکر می کنم این باید نگرشی باشد که یک جامعه شناس می تواند داشته باشد و نمی تواند از آن اجتناب کند. اما در استفاده از تاکتیک باید به استدلال عقلانی وفادار بماند. متقاعد کردن مردم با دلیل به جای ترساندن آنها با زور و احترام به مخالفان از اصول اخلاقی اساسی برای شناسایی و ترویج ارزش ها است و همچنین اعتقاداتی است که باید رعایت شود. در مبحث فوق، هنگامی که یک محقق مفهوم ارزشی خاصی را ترویج می‌کند، موظف است پیش‌فرض‌های اساسی فلسفی خود را به روشنی برای خوانندگان توضیح دهد. این اخلاق اساسی است. در این کتاب، تأکید بر روح انسان‌گرایانه آزادی، انصاف و شفقت، ارزشی است که نویسنده می‌خواهد آن را تأیید کند. همه تشریحات و نقدها این را نقطه شروع می دانند که در اینجا باید ابتدا به آن اشاره کرد.\r\n \r\nاینکه بگوییم این نه مقاله به دعوت احساسات انسانی نوشته شده است، از نظر زمینه است. از منظر انگیزش، می توان این را راهی مناسب برای نویسنده دانست تا با بهره گیری از موقعیت حرفه ای خود به عنوان یک جامعه شناس، بین نقش دوگانه علما و روشنفکران سازش پیدا کند. استفاده از کلمات برای بحث و انتقاد از جامعه تایوانی یا برخی از مسائل آن نه تنها می تواند نقشی که انتظارات علما را دارد حفظ کند، بلکه احساس رسالت روشنفکران برای مشارکت در جامعه را نیز برآورده می کند. این نوع اقدام عملی ممکن است بیش از حد ملایم، محافظه کارانه و به اندازه کافی ملایم باشد، اما امن ترین راه برای یافتن تعادل اهرم نقش است، و همچنین راهی است که فکر می کنید با قلب و توانایی خودتان همخوانی دارد.\r\n \r\nبه جز مقاله نهم، ترتیب هشت مقاله باقی مانده برای راحتی خوانندگان نیاز به روشن شدن دارد. قبل از توضیح، یک نکته وجود دارد که ابتدا باید توضیح داده شود. برای خوانندگان دشوار نیست که بفهمند برخی از بحث ها در این مقالات تکرار می شود. دائویوان اجتناب ناپذیر است، زیرا این مقالات در اصل برای مناسبت ها و زمان های مختلف نوشته شده اند. برای حفظ یکپارچگی منطق بحث و بیان روان مفاهیم، ​​اجتناب ناپذیر است که مقالات با موضوعات مشابه نیاز به ترکیب مفاهیم مشترک داشته باشند. با موضوع ذکر شده است. علاوه بر این، دانش نویسنده محدود است، سان وکونگ هفتاد و دو دگرگونی دارد، و او نمی تواند از کف دست تاتاگاتا بودا بگریزد. امیدوارم خوانندگان مرا به خاطر این موضوع ببخشند.\r\n \r\nدر مقاله اول با عنوان «ایجاد قلمروی جدید از آرمان‌های انسان‌گرا»، آرمان‌های انسان‌گرایانه نویسنده از طریق نقد روحیه انسان‌گرای غربی که به شیوه‌ای اتهام‌آمیز توسعه یافته بیان می‌شود. این را می توان به عنوان گوه ای برای درک مقالات بعدی در نظر گرفت. بخش دوم، «تحلیل مسائل اجتماعی کنونی تایوان»، بحثی کلی درباره مسائل اجتماعی تایوان است. نویسنده بر اساس جدایی جدی نام و واقعیت بین آرمان و واقعیت، محور مسئله را ترسیم می کند. محور اصلی بحث، در واقع، تأیید آرمان انسان‌گرایانه به‌عنوان پیش‌نیاز شکل‌دهی به آگاهی از مسئله است. مقاله سوم، «تحلیل جهت گیری ارزشی تأکید بر منافع و پول دوستی در جامعه کنونی تایوان» را می توان در ادامه مقاله دوم دانست که سعی دارد به برجسته ترین «مشکلات» در جامعه کنونی تایوانی اشاره کند. در واقع این پدیده منفعت طلبی به یک جهت گیری ارزشی بسیار رایج در جامعه تبدیل شده است و تأثیر آن نه تنها بر زندگی مردم عادی بلکه به سیاست های کل دولت نیز کشیده می شود. از جمله تدوین آموزش به ویژه آموزش عالی) سیاست ها از اهمیت ویژه ای برخوردار است. این محور بحث در فصل پنجم، ششم و هفتم است.\r\n \r\nبخش چهارم به بحث مصرف فرهنگی و ایدئولوژی طبقه به اصطلاح «طبقه متوسط» (به ویژه «طبقه جدید») می پردازد. از نقطه نظر معینی، این طبقه اغلب به عنوان سنگ محک تصویر آینده جامعه در نظر گرفته می شود. طعم فرهنگی آن نمایانگر ظاهر آینده توسعه است و کارکرد شروع را دارد. اینجا گذاشتمش با معنی درک گذشته و آینده. از یک سو سه توضیح قبلی را با معنایی کل نگر ادامه می‌دهد و مشکل را به این طبقه سرنوشت‌ساز سوق می‌دهد؛ از سوی دیگر، این صفت کلاسی معنادار فرهنگی، مشکل کل تحصیلات دانشگاهی را مطرح می‌کند. نقد فرهنگی مقاله هشتم «بهداشت روان» متن بسیار کوتاه است. در ابتدا برای بحث در مورد موضوع یک سمینار آماده شده بود، و منطقی است که نباید بدون گسترش مجدد درج شود. با این حال می دانم که در آینده نزدیک فرصتی برای بازنویسی آن ندارم، اما این موضوع بسیار مهم است و واقعاً لازم است خوانندگان آن را به اشتراک بگذارند. خوشبختانه دیدگاه اصلی من تقریباً در این مقاله ذکر شده است، بنابراین درج خواهد شد.\r\n \r\nراستش را بخواهید، تا جایی که به موضوع مربوط می شود، مقاله آخر ارتباط مستقیمی با سایر مقالات ندارد و می توان گفت که اضافی است. دلیل اینکه من آن را درج می‌کنم فقط برای یک هدف است، یعنی به خوانندگان این فرصت را بدهم تا تاریخ توسعه «جامعه‌شناسی» را بشناسند، رشته‌ای که بسیاری از مردم مفهوم آن را کاملاً درک نمی‌کنند، در تایوان. به این ترتیب، از یک سو، اثری تبلیغی برای جامعه شناسی است؛ از سوی دیگر، این فرصت را نیز به خوانندگان می دهد تا بفهمند به اصطلاح «دیدگاه جامعه شناختی» چیست.\r\n \r\nخوانندگان باهوش باید بتوانند ببینند که انگیزه من برای نوشتن این مطالب در واقع بسیار ساده است، زیرا من به این جامعه اهمیت می دهم و امیدوارم این جامعه ایده آل تر، معقول تر، منصفانه تر و انسان گراتر باشد. این نوع نوشتار نه چندان یک کار آکادمیک در برج عاج دانشکده، بلکه روشی عملی برای روشنفکران برای پس دادن به جامعه است. فقط وقتی می نویسم، آن را در فرم «آکادمیک» می کنم تا خیالم را راحت کنم و امیدوارم بین نقش دوگانه علما و روشنفکران تعادل پیدا کنم. در واقع، برای خوانندگان، انگیزه ها و نگرش های شخصی من مهم نیست، آنچه مهم است این است که آیا نظرات من با همه موافق است یا اینکه آنها قدرت خاصی را القا می کنند. برای این، صادقانه بگویم، من جرأت نمی‌کنم امیدهای گزافی داشته باشم، بالاخره این برای خوانندگان است که خودشان ارزیابی کنند و به هیچ چیز نمی‌توان اجبار کرد.\r\n \r\nیه کیژنگ یو را می شناسد\r\nدفتر تحقیقات دانشکده حقوق دانشگاه ملی تایوان\r\n20.10.1991

توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی

人文精神可以形塑社會、推動社會﹐使理想成為實在﹐但是﹐也可以變成只是夢囈般的迷思﹐成為空泛的口號。人文精神的實踐必要有些條件與之搭配才有可能。在這本書裡﹐作者首先即批判西方以「外控理性」為本所開展出來 之人本精神的文化與歷史意涵﹐並進而重建﹐提出另外的方案。以此重建的人文理念為架構﹐作者運用西方社會學論「結構」的立場來檢討台灣社會的問題。討論的重點大致包涵兩個層面：(1)、對台灣社會的問題從事總性的體檢﹐ 尋找值得注意且具意義的問題意識﹐並討論其形成的癥結與可能衍生的結果。(2)、以締迼、形塑人文理想為主線﹐對大學教育被高度功利專業化的情形加以批判﹐重新為大學的社會角色和意義加以定位﹐以發揮其社會功能。 葉啟政 學歷：國立台灣大學心理學學士、碩士 　　　美國密蘇里大學（哥倫比亞校區）社會學博士 經歷：政治大學民族社會學系副教授 　　　中國社會學會理事長 現職：國立台灣大學社會學系教授 自　序 做為大學裏的社會學教授，我的心頭上始終存著一份兩難的困惑情結，十多年來一直未能完全化解。從西方的學術傳統，我學習到，嚴守教學研究的角色期待，是做為大學教授應具之最超碼的職業倫理。但是，生在這個時代的臺灣，眼看理想被現實吞沒、踐踏，整個社會陷入混濁的狀態，做為修習社會學的學生，卻不免又會以知識份子自居，以為把自己深鎖進學院的深宮當中，在既有之知識體系的格局內，從事學究式之內衍性鑽研工夫，雖可能對長遠的學術紮根很是重要，但是，對化解眼前諸種社會問題，卻是緩不濟急，遠水救不了近火，顯得調子太高，也太過奢侈。 其實，我深明白，理論上，從事教學研究和關懷社會事務，並不必然會是相互扞格。但是，一旦考慮到一個人之精力和時間是有限，而且一心多用往往難以把事情做好，那麼，如何在做好教學研究工作與關懷參與社會事務之間尋求合理的平衡點，讓起碼的職業倫理得以保證，無疑地是不能不關心的重要課題。十多年來，對這個問題，我一直難以找到妥貼而讓自己感到滿意的答案。實際的情形總是讓自己在兩頭擺動。不是積極參與社會公共事務而扞格到學校的工作，就是把自己禁鎖在學院內而與外面的世界有了隔離，一直無法做到兩得其美的滿意地步。不過，在如此心靈上不斷的折衝之下，似乎已逐漸摸清自己的心性和能力，也逐漸認清社會的迫切需要，而能夠為自己在兩者之間尋找到可能有的位置。收集在這本書中的九篇文章就是為自己定位的最好說明。 這九篇文章都是在最近五年內寫成的。時間上離現在此刻是很近，因此文章上所展現的觀點是相當貼近自己當前的想法。但是，做為老實的作者，我必須坦白向讀者們承認，這些文章所以會問世，基本上不是單純地基於學術上的專業興趣，也當然不是展現作者的專業學養，而是在朋友們的邀請下，為研討會或刊物而寫的。只是，十分地湊巧，這些文章大致上有一個共同的關懷主題──人文理想的形塑。用這樣的主題意識來討論教育，本來就是我一貫的主張：同樣地，檢討整個臺灣社會的問題，人文理想的形塑正也是用來引發問題意識與批判社會的參考點。這是我何以使用「人文迷思」來當成書名的主要原因。 一向，我即不喜以科學家自居，而深不以為社會學家有保持價值中立與實無客觀的可能，更以為無此必要。相反地，我深信，做為一個學者，尤其做為知識份子，他有正當性對某種價值認同，甚至宣揚某種價值。我甚至以為這本就應當是做為一個社會學者可以有，也無以避免的態度。只是，在策略運用上，他應當保持以忠實於理性論辯的方式。以理服人，而不以力懾人，並且尊重異己，是認同、宣揚價值的基本倫理，也是必要遵守的信念。在此前題之下，一個學者在宣揚某種價值理念時，他有義務把他所持之基本哲學預設向讀者說明清楚。這是基本的倫理。在這本書中，強調人本位而重自由、公平、慈悲關懷之人文精神，正是作者所欲肯定的價值。一切的論述與批判，都是以此為出發點，這是在此必須先指明的。 說這九篇文章是應人情之邀而寫的，那是就情境而言。如果就心意動機的角度來看，這可以看成是，借著社會學家之專業身份的方便，作者為了在學者與知識份子之雙重角色間尋找妥協平衡點的一種緣便作法。以文字對臺灣社會或其中一些問題從事論述與批判，一方面既可維持學者的角色期待，另一方面又可以圓成知識份子對社會奉獻心力的使命感。這樣的實踐行動或許太過溫和、保守，也有夠溫吞，但卻是尋找角色槓桿平衡最保險，也是自認最合乎自己之心性和能力的作法。 除了第九篇文章之外，對其餘八篇文章的安排，需要略加就明，以方便讀者閱讀。在說明之前，有一件事必須先交待。讀者們不難發現，在這些文章中有些論述是重覆的。道原是不可避免的，因為這些文章原是分別應不同場合與時機而寫的，為了保持論述邏輯的完整性，也為了使概念表達順暢，議題相近的文章自就不免需要把一些共同的概念與論題都提到。況且，作者所學有限，孫悟空七十二變，也逃不出如來佛手掌，才疏學淺，實在提不出更富創意、更新鮮的東西來了。這點尚祈讀者見諒。 在第一篇「開創人文理想的新境界」中，透過對外控訴性開展出來之西方人文精神的批判，把作者心目中的人文理想表現出來。這可以看成是理解其後之文章的楔子。第二篇「當前臺灣社會問題的剖析」是對臺灣社會之問題的總論。作者以理想與現實形構間有嚴重之名實分離現象來勾勒問題之癥結。其中之主要論述重點，事實上還是肯定人文理想乃形塑問題意識的要件。第三篇「當前臺灣社會重利愛財之價值取向的解析」可以看成是第二篇之論述的延續，企圖把當前臺灣社會中最凸顯之「問題」現象點出來。事實上，此一重利現象已成為社會裏極為普遍的價值取向，其影響所及的不只是一般百姓的生活世界，而延伸到整個政府的政策，其中教育（尤其高等教育）政策的釐訂尤其是明顯。這正是第五、六、與七等三篇所討論的重點。 第四篇討論的是有關所謂「中產階級」（尤指「新階級」）的文化消費與意識形態的問題。某個角度上，這個階層在主觀上常被視為是社會未來圖像的試金石。它的文化品味代表發展的未來模樣，具有啟動的作用。我把它擺在這兒，具有理解上承先啟後的意思。一方面承續前三篇帶整體意味的論述，把問題引到這個具關鍵意涵的階層；另一方面由此一在文化上具試金意涵的階層屬性帶出整個大學教育的問題。第八篇「心理衛生」的文化批判，文字很短。原是為一個研討會的主題對談而準備的，按理，在沒有重新擴寫之前，實在不宜收編進來的。但是，我深知在近期中實無暇改寫，而此一問題卻十分的重要，實有讓讀者共享的必要。所幸，個人主要的觀點在這篇文章中大致都提到了，因此，也就把它編進來。 說老實話，就主題而言，最後一篇與其他文章並無直接的關聯，可以說是多餘的。我所以杷它收進來，只有一個意思，那就是讓讀者有機會知道「社會學」這一門許多人尚未十分清楚其內涵的學門在臺灣的發展史。如此，一方面，替社會學做點推廣之作：另一方面，也讓讀者們有機會瞭解所謂「以社會學觀點」來看問題，到底是怎縻一回事。 聰明的讀者看到這兒，應當可以看出，我所以寫這些東西的動機其實很單純，是因為關懷這個社會，希望這個社會走得更有理想性，更合理、更公平，也更具有人文氣息。這樣的寫作，與其說是學院象牙塔內的學術作品，毋寧說是知識份子回饋社會的一種實踐方式。只不過，我在寫作時，在形式上把它「學術」化，為了是讓自己安心，希望在學者與知識份子的雙重角色之間尋找到一個平衡點而已。其實，對讀者們而言，我個人的動機與態度為何並不重要，重要的是我的意見是不是為大家所同意，或借此激盪出一些力量來。對於這，說真的，我不敢心存奢望，畢竟，這有待讀者們自己來評估，一切勉強不得。 葉啟政　識於 臺灣大學法學院研究室 1991.10.20

فهرست مطالب

序
‧開創人文理想的新境界
‧當前臺灣社會問題的剖析
‧當前臺灣社會重利愛財之價值取向的解析
‧臺灣「中產階層」的文化迷思
‧正視大學的人文精神
‧高等教育的理念
‧通識教育的內涵及其可能面臨的一些問題
‧「心理衛生」的文化批判
‧對四十年來臺灣地區社會學發展的一些反省

نظرات کاربران

کتاب های تصادفی

دانلود کتاب Sexual Mastery

دانلود کتاب Visto o no visto: El uso de la imagen como documento histórico

دانلود کتاب Peak Performance Culture: The Five Metrics of Organizational Excellence

دانلود کتاب Is America a Democracy or an Oligarchy?

دانلود کتاب Weekend Trend Trader