Öffentlichkeit und Vertraulichkeit: Theorie und Praxis der politischen Kommunikation

عمومی یک اصطلاح کلیدی است که برای توصیف ارتباطات سیاسی استفاده می شود. در یک جامعه روشن فکر، به عنوان رمزی برای عقل در استدلال و حقیقت در تصمیم گیری می ایستد. افکار عمومی معیار دموکراتیک برای کنش سیاسی در نظر گرفته می شود. در زمان‌های اخیر، عموم مردم شروع به گنجاندن بخش‌های بزرگی از زندگی خصوصی قبلی خود در قالب رسانه‌ای (خود) ارائه و انتشار کرده‌اند. این انحلال مرزها به ماهیت دیالکتیکی تبلیغات و وابستگی آن به یک حوزه غیر عمومی اشاره می کند: رازداری. عمومیت و رازداری متقابل به یکدیگر اشاره دارند. در این زمینه، این جلد پیامدها، فرصت‌ها و خطرات تحولات اخیر در حوزه عمومی در جامعه ارتباطات را نشان می‌دهد. مشارکت‌های متفاوت از لحاظ روش‌شناختی و موضوعی می‌تواند مبنایی برای بازسازی (دوباره) روابط متقابل نظری و عملی بین حوزه عمومی و محرمانگی فراهم کند و در نتیجه اهمیت آنها را به‌عنوان یک دستاورد تمدنی نشان دهد.

Öffentlichkeit ist ein zentraler Begriff zur Beschreibung der politischen Kommunikation. Sie steht in einem aufgeklärten Gemeinwesen als Chiffre für Vernunft der Argumente und Wahrheit der Entscheidungen. Die öffentliche Meinung gilt als demokratischer Maßstab politischen Handelns. In jüngster Zeit schickt Öffentlichkeit sich an, in der Form medialer (Selbst-)Darstellung und Verbreitung weite Teile auch des zuvor privaten Lebens zu erfassen. Spätestens diese Entgrenzung verweist auf den dialektischen Charakter von Öffentlichkeit, deren Angewiesenheit auf eine nicht öffentliche Sphäre: die Vertraulichkeit. Öffentlichkeit und Vertraulichkeit verweisen wechselseitig aufeinander. Vor diesem Hintergrund skizziert der Band die Konsequenzen, Chancen und Risiken der neueren Entwicklungen von Öffentlichkeit in der Kommunikationsgesellschaft. Die methodisch und thematisch unterschiedlichen Beiträge können Grundlage für eine (Re-)Konstruktion der theoretischen und praktischen Wechselbeziehungen zwischen Öffentlichkeit und Vertraulichkeit bieten und dadurch deren Bedeutung als zivilisatorische Errungenschaft verdeutlichen.