Zinkgruppe: Elemente der zweiten Nebengruppe: Eine Reise durch das Periodensystem

هرمان سیسیوس عناصر زیرگروه دوم (روی، کادمیوم، جیوه، کوپرنیسیم) را به تفصیل ارائه می دهد که خواص فیزیکی و شیمیایی آنها نسبتاً مشابه است. اثرات انقباض لانتانید را به سختی می توان در اینجا مشاهده کرد. از نظر خواص، کادمیوم جایی بین روی و جیوه است. روی و کادمیوم دارای پتانسیل نرمال منفی هستند، در حالی که جیوه یک فلز نیمه قیمتی است. عناصر این گروه معمولاً یک یا دو الکترون ظرفیت بیرونی را از دست می دهند تا به یک پیکربندی الکترونی پایدار دست یابند. برای بالاترین عنصر این زیر گروه، کوپرنیسیم، به سختی می توان هیچ گونه بررسی شیمیایی انجام داد. می توان انتظار داشت که از نظر شیمیایی رفتاری مشابه جیوه داشته باشد. روی به عنوان یک عنصر از قرن هفدهم، کادمیوم از سال 1817 شناخته شده است، در حالی که جیوه قبلاً در دوران باستان شناخته شده بود. اتم های کوپرنیسیم برای اولین بار در سال 1996 نشان داده شد.

Hermann Sicius stellt ausführlich die Elemente der zweiten Nebengruppe vor (Zink, Cadmium, Quecksilber, Copernicium), deren physikalische und chemische Eigenschaften relativ ähnlich sind. Auswirkungen der Lanthanoidenkontraktion erkennt man hier kaum noch. Cadmium steht in seinen Eigenschaften etwa zwischen dem Zink und dem Quecksilber. Zink und Cadmium haben negative Normalpotentiale, wogegen Quecksilber ein Halbedelmetall ist. Die Elemente dieser Gruppe geben meist ein oder zwei äußere Valenzelektronen ab, um eine stabile Elektronenkonfiguration zu erreichen. Für das höchste Element dieser Nebengruppe, das Copernicium, konnten bisher kaum chemische Untersuchungen durchgeführt werden. Es ist zu erwarten, dass es sich chemisch ähnlich wie Quecksilber verhält. Zink als Element kennt man seit dem 17. Jahrhundert, Cadmium seit 1817, wogegen Quecksilber schon in der Antike bekannt war. Die erstmalige Darstellung von Atomen des Coperniciums gelang 1996.