Zen Conquests: Buddhist Transformations in Contemporary Vietnam

در اواخر قرن بیستم، یک راهب معبد روستایی کوچکی را در حومه هانوی به صومعه و مرکز مراقبه به نام Thiền Viện Sùng Phúc تبدیل کرد - مکانی که رهبانان و بودایی های غیر روحانی می توانستند یاد بگیرند و تمرین کنند. مدیتیشن ذن با گذشت زمان، معبد اصلی با ساختمان‌های بزرگ متعدد جایگزین شد تا جلسات مراقبه، رویدادهای جوانان، عروسی‌ها، کلاس‌ها و انواع فعالیت‌های دیگری که برای درگیر نگه‌داشتن تمرین‌کنندگان طراحی شده بودند را در خود جای دهد. رویکرد Thiền Viện Sùng Phúc به بودیسم به عنوان یک تعهد زندگی برای همه سنین و جنسیت ها بسیار موفق بوده و بیش از هزار بودایی را به خدمات هفتگی خود جذب کرده است. این سازمان به Thiền phái Trúc Lâm، یک سازمان بسیار بزرگتر که توسط Thích Thanh Từ در جنوب ویتنام راه اندازی شده بود، پیوست که به شمال ویتنام و در سطح بین المللی گسترش یافته است. الکساندر سوسی در فتوحات ذن، نه تنها اولین قوم نگاری Thiền Viện Sùng Phúc و پیروانش را ارائه می دهد، بلکه همچنین نگاهی قانع کننده به نحوه ادغام گفتمان های مدرنیسم بودایی در یک سطح محلی در این فضای جدید در حومه هانوی و اینکه چگونه و چرا گروه‌های جدید پیروان به سمت بودیسم ذن در ویتنام معاصر جذب می‌شوند.

سنت ذن Thiền Viện Sùng Phúc ادامه دهنده تنها ذن است. فرقه بودایی تاسیس شده در ویتنام: مدرسه Trúc Lam Zen قرن چهاردهمی. با این حال، این جنبش همچنین می تواند محصول جهانی شدن بودیسم باشد که از علاقه الهام گرفته شده توسط D.T. سوزوکی به ذن در ویتنام جنوبی در طول جنگ آمریکا به وجود آمده است. علیرغم ادعای آن مبنی بر ذن واقعی ویتنامی، بیشتر شبیه نسخه های مدرنیستی بودیسم است که توسط نوکیشان غربی در آمریکای شمالی اجرا می شد تا هر ویتنامی. سوسی معتقد است که تنها با نگاه کردن به فرآیندهای جهانی شدن است که بودیسم ویتنامی (هم در زمینه ویتنام و هم در دیاسپورای ویتنامی) را می توان به درستی درک کرد. او به طور قانع‌کننده‌ای برای تصدیق تأثیر مداوم جریان‌های مهاجرت و ارتباطات فراملی، پان‌آسیایی و جهانی بر توسعه اشکال مختلف بودیسم در سراسر جهان استدلال می‌کند.

At the tail end of the twentieth century, a monk transformed a small village temple on the outskirts of Hanoi into a monastery and meditation center called Thiền Viện Sùng Phúc―a place where monastics and lay Buddhists could learn and practice Zen meditation. In time the original temple was replaced by numerous large buildings to accommodate meditation sessions, youth events, weddings, classes, and a variety of other activities designed to keep practitioners engaged. Thiền Viện Sùng Phúc’s approach to Buddhism as a life commitment for all ages and genders has been very successful, attracting more than a thousand Buddhists to its weekly services. It joined Thiền phái Trúc Lâm, a much larger organization started by Thích Thanh Từ in southern Vietnam that has expanded to northern Vietnam and internationally. In Zen Conquests, Alexander Soucy presents not only the first ethnography of Thiền Viện Sùng Phúc and its followers, but also a compelling look at how the discourses of Buddhist Modernism were incorporated at a local level into this new space on the outskirts of Hanoi and how and why new constituencies of followers are drawn to Zen Buddhism in contemporary Vietnam.

Thiền Viện Sùng Phúc’s Zen tradition purports to be a continuation of the only Zen Buddhist sect founded in Vietnam: the fourteenth-century Trúc Lâm Zen School. However, the movement can also be seen as the product of Buddhism’s globalization, born from the D. T. Suzuki-inspired interest in Zen in South Vietnam during the American War. Despite its claims to be authentically Vietnamese Zen, it more closely resembles Modernist versions of Buddhism practiced by Western converts in North America than anything Vietnamese. Soucy maintains that it is only by looking at the processes of globalization that Vietnamese Buddhism (both in the context of Vietnam but also in the Vietnamese diaspora) can be properly understood. He argues convincingly for acknowledging the continued influence of transnational, pan-Asian, and global flows of migration and communication on the development of multiple forms of Buddhism worldwide.