Writing and Unwriting (Media) Art History: Erkki Kurenniemi in 2048

در طول چهل سال گذشته، ارکی کورنیمی، هنرمند فنلاندی و پیشگام فناوری (متولد 1941) آهنگساز موسیقی الکترونیک، فیلمساز تجربی، انیماتور رایانه، روباتیک، مخترع، و آینده شناس بوده است. کورنیمی یک هیبرید است -- دانشمند-انسان شناس-هنرمند. کورنیمی تا نمایشگاه Documenta 13 در سال 2012 در خارج از کشورهای شمال اروپا نسبتاً ناشناخته بود، "در سال 2048" ممکن است سرانجام به رسمیت بین المللی دست یابد. این کتاب حفاری، نقشه برداری انتقادی و شرح و بسط چندگانگی کورنیمی را ارائه می دهد.

مشارکت‌کنندگان، ضبط پرشور و نسبتاً وسواس‌آمیز کورنیمی از زندگی روزمره و اینکه چگونه این بایگانی بخشی از فرآیند او بود را توصیف می‌کنند. تمرین هنری اکتشافی او، با شکست مولد بخشی ذاتی روش او. رابطه او با تحولات علمی و فناوری در فرهنگ رسانه ای؛ و کار او در موسیقی الکترونیک و دیجیتال، از جمله توسعه سیستم‌های آهنگسازی خودکار و "ارگان ویدئویی" او، DIMI-O. «آرشیو تصویری»، بخشی از مصاحبه‌ها با این هنرمند، و منتخبی از نوشته‌های اصلی او (برای اولین بار ترجمه و منتشر شد) دستاوردهای کورنیمی را بیشتر مستند می‌کند. اما این کتاب فقط درباره یک هنرمند در زمان خودش نیست. این در مورد هنرهای رسانه ای نوظهور، رابط ها، و تب آرشیوی در شیوه های خلاقانه است که از دریچه کورنیمی خوانده می شود.

Over the past forty years, Finnish artist and technology pioneer Erkki Kurenniemi (b. 1941) has been a composer of electronic music, experimental filmmaker, computer animator, roboticist, inventor, and futurologist. Kurenniemi is a hybrid -- a scientist-humanist-artist. Relatively unknown outside Nordic countries until his 2012 Documenta 13 exhibition, "In 2048," Kurenniemi may at last be achieving international recognition. This book offers an excavation, a critical mapping, and an elaboration of Kurenniemi's multiplicities.

The contributors describe Kurenniemi's enthusiastic, and rather obsessive, recording of everyday life and how this archiving was part of his process; his exploratory artistic practice, with productive failure an inherent part of his method; his relationship to scientific and technological developments in media culture; and his work in electronic and digital music, including his development of automated composition systems and his "video-organ," DIMI-O. A "Visual Archive," a section of interviews with the artist, and a selection of his original writings (translated and published for the first time) further document Kurenniemi's achievements. But the book is not just about one artist in his time; it is about emerging media arts, interfaces, and archival fever in creative practices, read through the lens of Kurenniemi.