Wozu braucht der Mensch Dichtung?: Anthropologie und Poetik von Platon bis Musil

این کتاب به بررسی یک سوال انسان‌شناختی می‌پردازد: «چرا مردم به شعر نیاز دارند؟» تمرکز بر پاسخ‌هایی است که فیلسوفان و شاعران از دوران باستان تا قرن بیستم داده‌اند. نظریه پردازان باستانی مانند گورجیاس، افلاطون، ارسطو، فلوطین و پروکلوس نظر خود را دارند. روحانیون و شوالیه‌های قرون وسطی شعرهای درونی اشعار خود را آشکار می‌کنند. شاعران-انسان شناسانی مانند فیچینو، برانت، نمادگرایان، انسان شناسان اروپایی و معلمان شعر در مورد معنا و ضرورت شعر تأمل می کنند. با نمونه‌های آموزنده از رمان اروپایی، درام اروپایی و تصنیف قرن 19 و 20، ژانرهای اصلی را می‌توان از نظر منشأ، معنا و تأثیر بالقوه از نظر شاعرانه و مردم‌شناسی ثبت کرد.

Dieses Buch geht einer anthropologischen Frage nach: „Wozu braucht der Mensch Dichtung?“ Die Antworten von Philosophen und Dichtern von der Antike bis ins 20. Jahrhundert stehen im Mittelpunkt. Theoretiker der Antike wie Gorgias, Platon, Aristoteles, Plotin, Proklos kommen zu Wort. Geistliche und Ritter des Mittelalters geben die immanente Poetik ihrer Dichtungen preis. Dichter-Anthropologen wie Ficino, Brant, die Emblematiker, europäische Anthropologen und Lehrer der Dichtkunst reflektieren über den Sinn und die Notwendigkeit von Dichtung. Mit aufschlussreichen Beispielen aus dem europäischen Roman, dem europäischen Drama und der Ballade des 19. und 20. Jahrhunderts können auch noch die Hauptgattungen poetologisch und anthropologisch in ihrem Ursprung, Sinn und Wirkungspotential erfasst werden.