Worrying about China: The Language of Chinese Critical Inquiry

در مورد چین چه کنیم؟ این سوال که در بدبینی مطرح می‌شود، اغلب در غرب مطرح می‌شود، اما برای چینی‌ها که مدت‌هاست نگران خود هستند، چیز جدیدی نیست. در دو دهه گذشته پس از "گشایش" چین، روشنفکران چینی سنت باستانی خود را از "نگرانی میهنی" ادامه داده اند.

به عنوان یک دستور روشنفکر، "نگرانی در مورد" چین وظیفه اخلاقی شناسایی و حل «مشکلات چینی» اعم از اجتماعی، سیاسی، فرهنگی، تاریخی یا اقتصادی را برای دستیابی به کمال ملی به همراه دارد. گلوریا دیویس در کتاب «نگرانی درباره چین» این تحقیق را از طریق طیف گسترده ای از موضوعات معاصر، از جمله تغییر سرنوشت رادیکالیسم، ویژگی های پست مدرنیسم چینی، تغییرات در گفتمان رسمی، تلاش برای احیای کنفوسیوسیسم برای چین امروزی، و مشکلات تاریخی دنبال می کند. درگیر شدن روشنفکران چینی با افکار غربی.

دیویس روش نفوذ کمال‌گرایی را بررسی می‌کند و در نهایت گفتگوهای روشنفکری چینی را به سمتی سوق می‌دهد که انگیزه برای کمال، اخلاق‌گرایی ایجاد کرده است که کسانی را که در بهبود چین سهیم نیستند، محکوم می‌کند. در قلب چین جدید، نگرش های اخلاقی باستانی وجود دارد که به طور قطعی غیرمدرن باقی مانده است. و در درون پست مدرنیسم هزاران محقق و روشنفکر چینی، جست و جوی قطعی ضد پست مدرن برای اطمینان مطلق وجود دارد.

What can we do about China? This question, couched in pessimism, is often raised in the West but it is nothing new to the Chinese, who have long worried about themselves. In the last two decades since the "opening" of China, Chinese intellectuals have been carrying on in their own ancient tradition of "patriotic worrying."

As an intellectual mandate, "worrying about China" carries with it the moral obligation of identifying and solving perceived "Chinese problems"--social, political, cultural, historical, or economic--in order to achieve national perfection. In Worrying about China , Gloria Davies pursues this inquiry through a wide range of contemporary topics, including the changing fortunes of radicalism, the peculiarities of Chinese postmodernism, shifts within official discourse, attempts to revive Confucianism for present-day China, and the historically problematic engagement of Chinese intellectuals with Western ideas.

Davies explores the way perfectionism permeates and ultimately propels Chinese intellectual talk to the point that the drive for perfection has created a moralism that condemns those who do not contribute to improving China. Inside the heart of the New China persists ancient moralistic attitudes that remain decidedly nonmodern. And inside the postmodernism of thousands of Chinese scholars and intellectuals dwells a decidedly anti-postmodern quest for absolute certainty.