دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Shuqin Cui
سری:
ISBN (شابک) : 9780824825324, 9780824825324
ناشر: University of Hawaii Press
سال نشر: 2003
تعداد صفحات: 331
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 3 Mb
در صورت تبدیل فایل کتاب Women Through the Lens: Gender and Nation in a Century of Chinese Cinema به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب زنان از طریق لنز: جنسیت و ملت در یک قرن از سینمای چین نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
جنسیت و ملت اغلب به عنوان سوژه های روایی و تم های بصری در سینمای چین عمل کرده اند. با این حال، تقاطعهایی که بین این دو در بازنمایی سینمایی رخ میدهد، کمتر مورد توجه انتقادی قرار گرفته است. زنان از دریچه این پرسش را مطرح میکنند که چگونه جنسیت، بهویژه تصویر زن، بهعنوان یک نشانه بصری و گفتمانی در ایجاد دولت-ملت در چین قرن بیستم عمل میکند. شوقین کوی با ردیابی تاریخ سینمای چین در طول صد سال گذشته از منظر فمینیسم فراملی، نشان میدهد که چگونه به زنان «مشاهده ممتاز» در صفحه نمایش داده شده است در حالی که از موقعیتهای گفتمانی به عنوان سوژه محروم شدهاند. علاوه بر این، توجه دقیق او به سیستم زبان بصری سینما نشان میدهد که چگونه «زن» به عنوان مکانی برای روایت ملت در شرایط تغییر فضای اجتماعی و سیاسی چین عمل کرده است.
این کتاب با قرار دادن جنسیت و ملت در یک چارچوب تاریخی، ابتدا نشان میدهد که چگونه تولیدات اولیه ریشه در نمایشنامههای سایه داشتند، شکلی محبوب از سرگرمی عمومی. این فیلمها به زودی جای خود را به روایتهای سینمایی دادند که هدفشان پیشبرد علل اصلاحات اجتماعی و ناسیونالیسم شدید بود. از آنجایی که فیلمسازی چپ به تصویر زنانه روی آورد تا نشان دهد سرزمین مادری که از تهاجمات خارجی و همچنین مصائب داخلی رنج می برد، جنسیت و ملت به طور جدایی ناپذیری در بازنمایی سینمایی چین در هم تنیده شدند. در بررسی «کلاسیک های سرخ» سینمای سوسیالیستی به عنوان یک شکل فرهنگی توده ای، این کتاب نشان می دهد که چگونه دیدگاه اتوپیایی رهایی کل پرولتاریا، از جمله زنان، یک ایدئولوژی جمعی را ایجاد کرد که پایان دادن به تفاوت های جنسیتی را اعلام کرد. با این حال، جنسیت و میل را نمی توان ریشه کن کرد، و یکی از ارزشمندترین کمک های این اثر، توجه آن به سرنوشت تفاوت جنسیتی در محیط سرکوب رسمی است.
ظهور فیلمهای موج نو توجه بینالمللی را به سینمای چین جلب کرد. فیلمسازان با آزمایش شیوه های بازنمایی به شدت از بصری به عنوان یک سیستم زبانی آگاه شدند. کوی، منظره سینمایی زن را برای فیلمهای پرطرفداری مانند «خداحافظ صیغه من» چن کایگه و «جو دو» ساخته ژانگ ییمو مستند و بحث میکند. و جنسی، و برای مخاطبان بین المللی او دیگری عجیب و غریب و وابسته به عشق شهوانی، تصویر چین است. در نهایت، نویسنده با معطوف ساختن توجه خود به کارگردانان زن و بازنمایی خود، دیدگاهی فمینیستی را به مسائل جنسیت و ملت ارائه میکند. او هویت زنانه پنهانی را در حاشیه نشان میدهد، جایی که کارگردانان زن تلاش میکنند تا آگاهی و دیدگاه زنانه را تزریق کنند، حتی در شرایطی که آنها از قراردادهای لازم برای تولید فیلمهایشان تبعیت میکنند. او نتیجه می گیرد که اگر زنان چینی همچنان روی وعده های گفتمان ناسیونالیستی برای رهایی خود حساب کنند، ممکن است نتوانند درک کنند که نیاز به رهایی فمینیسم از روایت های ناسیونالیستی پیش نیازی برای رهایی خود است.
«زن از طریق لنز» که به خوبی تصور شده و هوشمندانه نوشته شده است، برای محققان و دانشجویان در زمینههای فیلم، جنسیت، و مطالعات آسیایی و برای خوانندگان عمومی علاقهمند به سینمای چین جذابیت دارد.
Gender and nation have often served as narrative subjects and visual tropes in Chinese cinema. The intersections between the two that occur in cinematic representation, however, have received little critical attention. Women through the Lens raises the question of how gender, especially the image of woman, acts as a visual and discursive sign in the creation of the nation-state in twentieth-century China. Tracing the history of Chinese cinema through the last hundred years from the perspective of transnational feminism, Shuqin Cui reveals how women have been granted a ''privileged visibility'' on screen while being denied discursive positions as subjects. In addition, her careful attention to the visual language system of cinema shows how ''woman'' has served as the site for the narration of nation in the context of China's changing social and political climate.
Placing gender and nation in a historical framework, the book first shows how early productions had their roots in shadow plays, a popular form of public entertainment. These films were soon supplanted by cinematic narratives meant to further the causes of social reform and strident nationalism. As Leftist filmmaking turned to the female image to signify a motherland suffering foreign invasions as well as domestic afflictions, gender and nation became inextricably intertwined in the cinematic representation of China. In examining the ''Red Classics'' of socialist cinema as a mass cultural form, the book shows how the utopian vision of emancipating the entire proletariat, women included, produced a collective ideology that declared an end to gender difference. Sex and desire cannot be eradicated, however, and one of the most valuable contributions of this work is its consideration of the fate of gender difference in a milieu of official suppression.
The emergence of New Wave films brought heightened international attention to Chinese cinema. Filmmakers became keenly aware of visuality as a language system as they experimented with modes of representation. Cui documents and discusses the cinematic spectacle of woman as essential to such widely popular films as Chen Kaige's ''Farewell My Concubine'' and Zhang Yimou's ''Ju Do.'' In these films, the screen image of the Chinese woman is both nationalized and sexualized, and for international audiences she is the exotic and erotic other, the image of China. Finally, the author brings a feminist perspective to the issues of gender and nation by turning her attention to women directors and their self-representations. She reveals a concealed female identity at the margins where women directors attempt to inject female consciousness and perspective even as they submit to the conventions necessary to get their films produced. She concludes that if Chinese women continue to count on the promises of nationalist discourse for their emancipation, they may fail to realize that the need to free feminism from nationalist narratives is a prerequisite for freeing oneself.
Well conceived and intelligently written, Women through the Lens will appeal to scholars and students in the fields of film, gender, and Asian studies, and to general readers interested in Chinese cinema.