Wohnräume als pädagogische Herausforderung: Lebenslagen institutionalisiert lebender Menschen mit Behinderung

هندریک ترشر نشان می دهد که زندگی روزمره افراد دارای معلولیت اغلب با مقررات، نظارت و وابستگی های نامتقارن مشخص می شود. وی بیان می کند که ساکنان خانه توسط سیستم کنترلی به اصطلاح کمک به معلولان در فعالیت اقتصادی شخصی و رشد شخصیت خود محدود شده اند، به طوری که زندگی که به عنوان یک تصرف عاطفی فضا درک می شود، به سختی می تواند موفق شود. افراد دارای معلولیت «ناتوان بوروکراسی» هستند. خانه‌ها، که در واقع به عنوان سیستم‌های پشتیبانی در نظر گرفته شده‌اند، به دلیل حمایت آموزشی فراگیر که به وجود می‌آیند، خود به موانع تبدیل می‌شوند، زیرا گاهی اوقات مشارکت در فعالیت‌های روزمره فراتر از نهاد را به شدت محدود می‌کنند. در نهایت، نویسنده پیشنهادات و پیشنهادات مفهومی و آموزشی-عملی عینی ارائه می‌دهد.

Hendrik Trescher zeigt, dass der Heimalltag von Menschen mit Behinderungen oftmals von Regulierung, Überwachung und asymmetrischen Abhängigkeitsverhältnissen geprägt ist. Er stellt fest, dass HeimbewohnerInnen vom Steuerungssystem der sogenannten Behindertenhilfe in ihrer persönlichen Handlungsökonomie und Persönlichkeitsentwicklung eingeengt werden, sodass Wohnen, verstanden als eine auch emotionale Aneignungspraxis von Raum, kaum gelingen kann. Menschen mit Behinderung werden ‚bürokratiebehindert‘. Heime, die eigentlich als Unterstützungssysteme gedacht sind, werden durch das von ihnen aufgefächerte allumfassende pädagogische Protektorat selbst zu Behinderungsfaktoren, da sie Teilhabe an alltäglichen Praxen jenseits der Institution teilweise massiv einschränken. Der Autor liefert abschließend konkrete konzeptionelle und pädagogisch-praktische Vorschläge und Anregungen.