Wie demokratisch ist direkte Demokratie?: Eine Wachstumstheorie der Demokratie — Volksinitiativen in Kalifornien

دموکراسی مستقیم چقدر دموکراتیک است؟ این سؤال به ابهام این اصطلاح اشاره دارد: هسته دموکراتیک دموکراسی های غربی چیست؟ و آیا می توان کیفیت دموکراتیک آنها را با معرفی ابتکارات مردمی افزایش داد؟
لوتز هاگر یک نظریه فرآیند محور از دموکراسی را توسعه می دهد که بر نمایندگی به عنوان یک فرآیند مذاکره پویا تمرکز دارد. با نیاز به ارتباط بین بازنمایی شده و بازنمایی شده، بازنمایی تجمیع ترجیحات و همچنین شامل شدن افراد ارائه شده را انجام می دهد. این فرآیند توسط انجمن ها تعدیل می شود. ابتکارات مردمی به گروه‌های ذینفع دسترسی مستقیم به فرآیند تصمیم‌گیری سیاسی می‌دهد و در نتیجه حامیان را قادر می‌سازد تا بسیج شوند. به این ترتیب، ابتکارات مردمی این پتانسیل را دارند که روند رشد خودپایه دموکراتیک سازی را آغاز کنند. نویسنده این نظریه رشد را با استفاده از مثالی از ابتکارات مردمی کالیفرنیا از جنبش حفاظت از محیط زیست بررسی می کند.

Wie demokratisch ist direkte Demokratie? Diese Frage spielt auf die Doppeldeutigkeit des Begriffs an: Was ist der demokratische Kern westlicher Demokratien? Und lässt sich deren demokratische Qualität durch die Einführung von Volksinitiativen steigern?
Lutz Hager entwirft eine prozessorientierte Demokratietheorie, in deren Mittelpunkt Repräsentation als dynamischer Aushandlungsprozess steht. Indem Repräsentation Kommunikation zwischen Repräsentierten und Repräsentanten erfordert, leistet sie die Aggregation von Präferenzen und auch die Einbeziehung der Repräsentierten. Dieser Prozess wird von Assoziationen moderiert. Volksinitiativen bieten Interessengruppen einen direkten Zugang zum politischen Entscheidungsprozess und ermöglichen so eine Mobilisierung der Anhänger. Auf diese Weise haben Volksinitiativen das Potential, einen selbsttragenden Wachstumsprozess der Demokratisierung anzustoßen. Diese Wachstumstheorie überprüft der Autor am Beispiel kalifornischer Volksinitiativen aus der Umweltschutzbewegung.