Widescreen Cinema

\"خانم‌ها و آقایان: این سینما است.\" با این کلمات، در 30 سپتامبر 1952، پرده‌های قرمز سنگین در تئاتر برادوی نیویورک روی یک تصویر پانوراما تکنیک‌کالر از رولر کوستر Rockaways Playland Atom-Smasher باز شد. - و تماشاگران سینما ناگهان در یک تجربه جدید و انقلابی غوطه ور شدند. با این حال، دگرگونی سینمایی که با این سواری گیج‌آمیز اعلام شد، آنقدر که به نظر می‌رسید ناگهانی و ساده نبود. سینمای عریض ما را در پیچ و خم‌ها و دهه‌هایی که طول کشید تا فیلم شکل خود را تغییر دهد هدایت می‌کند و در طول مسیر، نشان می‌دهد که چگونه این روند نامناسب، هوس‌های تاریخ فرهنگی را منعکس می‌کند.

فرآیندهای عریض و فیلم عریض از دهه 1890 وجود داشتند. پس جان بلتون می پرسد چرا فیلم 35 میلی متری استاندارد شد؟ چرا یک انقلاب عریض در دهه 1920 شکست خورد اما در دهه 1950 موفق شد؟ و چرا در دهه 1960 فیلم‌ها دوباره کوچک شدند و ما را با مولتی پلکس‌های نمایشگر کوچک و سینماهای بازاری که امروز می‌شناسیم باقی گذاشتند؟ او کشف می‌کند که پاسخ‌ها به همان اندازه که با مفاهیم رایج در مورد اوقات فراغت و سرگرمی مرتبط است، به فناوری مربوط می‌شود. بلتون با شروع پیشرفت فیلم از نمایش تصویری به نمایش در سال 1896 و تمرکز بر مراحل مهم تاریخ فیلم، مانند ظهور صدا، سینمای صفحه عریض را در بستر فرهنگی مناسب خود قرار می دهد. او نشان می دهد که چگونه Cinema، CinemaScope، Vista Vision، Todd-AO، و سایر فرآیندهای عریض، تغییرات قابل توجهی را در شرایط تماشاگر پس از جنگ جهانی 11 نشان دادند - و چگونه خود صنعت فیلم به دنبال تعریف مجدد این شرایط بود. فنی، اقتصادی، اجتماعی، زیبایی‌شناختی - همه جنبه‌های تغییراتی که فیلم را شکل می‌دهد و تغییر شکل می‌دهد، زیر نظر بلتون قرار می‌گیرد، زیرا او تاریخ پیچیده سینمای صفحه گسترده را بازسازی می‌کند و این تاریخ را به تحولات سرگرمی‌های اوقات فراغت تولید انبوه در جهان مرتبط می‌کند. قرن بیستم. این کتاب که حتی در فنی ترین آن بسیار خواندنی است، اپیزودی اصلی در تحول سینما را روشن می کند و با انجام این کار، چیزهای زیادی را در مورد تناسب بین فیلم و جامعه آشکار می کند.

"Ladies and gentlemen: THIS IS CINERAMA." With these words, on September 30, 1952, the heavy red curtains in New York's Broadway Theatre opened on a panoramic Technicolor image of the Rockaways Playland Atom-Smasher Roller Coaster--and moviegoers were abruptly plunged into a new and revolutionary experience. The cinematic transformation heralded by this giddy ride was, however, neither as sudden nor as straightforward as it seemed. Widescreen Cinema leads us through the twists and turns and decades it took for film to change its shape and, along the way, shows how this fitful process reflects the vagaries of cultural history.

Widescreen and wide-film processes had existed since the 1890s. Why, then, John Belton asks, did 35mm film become a standard? Why did a widescreen revolution fail in the 1920s but succeed in the 1950s? And why did movies shrink again in the 1960s, leaving us with the small screen multiplexes and mall cinemas that we know today? The answers, he discovers, have as much to do with popular notions of leisure time and entertainment as with technology. Beginning with film's progress from peepshow to projection in 1896 and focusing on crucial stages in film history, such as the advent of sound, Belton puts widescreen cinema into its proper cultural context. He shows how Cinerama, CinemaScope, Vista Vision, Todd-AO, and other widescreen processes marked significant changes in the conditions of spectatorship after World War 11 -and how the film industry itself sought to redefine those conditions. The technical, the economic, the social, the aesthetic -every aspect of the changes shaping and reshaping film comes under Belton's scrutiny as he reconstructs the complex history of widescreen cinema and relates this history to developments in mass-produced leisure-time entertainment in the twentieth century. Highly readable even at its most technical, this book illuminates a central episode in the evolution of cinema and, in doing so, reveals a great deal about the shifting fit between film and society.