Why Torture Doesn’t Work: The Neuroscience of Interrogation

شکنجه ممنوع است زیرا ظالمانه و غیرانسانی است. اما همانطور که شین اومارا در این گزارش از مغز انسان تحت استرس می نویسد، دلیل دیگری که شکنجه هرگز نباید چشم پوشی شود این است که آن طور که شکنجه گران تصور می کنند عمل نمی کند.

در فیلم ها و برنامه های تلویزیونی بی شماری انجام می شود. مانند میهن و 24، شکنجه به عنوان یک ضرورت سخت به تصویر کشیده می شود. اگر ظلم می تواند رازهایی را استخراج کند که جان انسان ها را نجات دهد، همین طور باشد. افسران سیا و دیگران دقیقاً با این توجیه شکنجه را انجام دادند. اما آیا شکنجه کاری را که مدافعانش می گویند انجام می دهد؟ به دلایل اخلاقی، هیچ مطالعه علمی در مورد شکنجه وجود ندارد. اما دانشمندان علوم اعصاب در مورد چگونگی واکنش مغز به ترس، دمای شدید، گرسنگی، تشنگی، کم خوابی و غوطه ور شدن در آب یخ زده، که همه ابزار تجارت شکنجه گر هستند، چیزهای زیادی می دانند. این عوامل استرس‌زا مشکلاتی را برای حافظه، خلق و خو و تفکر ایجاد می‌کنند و افراد مبتلا به طور قابل پیش‌بینی اطلاعاتی را تولید می‌کنند که عمیقاً غیرقابل اعتماد است - و برای اهداف هوشی، حتی معکوس. همانطور که اومارا ما را از طریق علوم اعصاب رنج راهنمایی می کند، نشان می دهد که مغز بسیار پیچیده تر از آن چیزی است که محاسبات بی رحمانه شکنجه گران اجازه داده است، و او راه را برای رویکردی انسانی به بازجویی نشان می دهد که در علم مغز و رفتار پایه گذاری شده است. .

شکنجه ممکن است در اعتراف اجباری مؤثر باشد، مانند روسیه استالین. اومارا می‌نویسد، اما اگر اطلاعاتی می‌خواهیم که بتوانیم برای نجات جان‌ها به آن تکیه کنیم، الگوی ما باید ناپلئون باشد: «همیشه تشخیص داده شده است که این شیوه بازجویی از مردان، با شکنجه کردن آنها، هیچ چیز با ارزشی به بار نمی‌آورد». /p>

Torture is banned because it is cruel and inhumane. But as Shane O’Mara writes in this account of the human brain under stress, another reason torture should never be condoned is because it does not work the way torturers assume it does.

In countless films and TV shows such as Homeland and 24, torture is portrayed as a harsh necessity. If cruelty can extract secrets that will save lives, so be it. CIA officers and others conducted torture using precisely this justification. But does torture accomplish what its defenders say it does? For ethical reasons, there are no scientific studies of torture. But neuroscientists know a lot about how the brain reacts to fear, extreme temperatures, starvation, thirst, sleep deprivation, and immersion in freezing water, all tools of the torturer’s trade. These stressors create problems for memory, mood, and thinking, and sufferers predictably produce information that is deeply unreliable―and, for intelligence purposes, even counterproductive. As O’Mara guides us through the neuroscience of suffering, he reveals the brain to be much more complex than the brute calculations of torturers have allowed, and he points the way to a humane approach to interrogation, founded in the science of brain and behavior.

Torture may be effective in forcing confessions, as in Stalin’s Russia. But if we want information that we can depend on to save lives, O’Mara writes, our model should be Napoleon: “It has always been recognized that this way of interrogating men, by putting them to torture, produces nothing worthwhile.”