Why Doesn't Microfinance Work?: The Destructive Rise of Local Neoliberalism

از زمان ظهور آن در دهه 1970، تامین مالی خرد به یکی از برجسته ترین سیاست ها برای رسیدگی به فقر و توسعه نیافتگی در کشورهای در حال توسعه و در حال گذار تبدیل شده است. . این مورد محبوب ستارگان راک، خانواده سلطنتی، ستارگان سینما، سیاستمداران برجسته و اقتصاددانان "مشکل گشا" است. مشهورترین پیشگام آن، محمد یونس، در سال 2006 جایزه صلح نوبل را دریافت کرد.

در این تحلیل تحریک آمیز و بحث برانگیز، میلفورد بیتمن فاش می کند که تامین مالی خرد در واقع کار نمی کند. در واقع، این موضوع عمدتاً بر اساس میل به پیشبرد یک ایدئولوژی خاص بازار آزاد، مبتنی بر هیاهو و نیمه‌حقیقت‌های فاحش، و - در آخر - بر اساس طمع، فریب و خود فردی به سبک وال استریت ساخته شده است. - علاقه کسانی که در امور مالی خرد کار می کنند و تبلیغ می کنند. او با استفاده از تعداد زیادی از مطالعات موردی از سراسر جهان - از هند تا کامبوج، بولیوی تا اوگاندا، صربستان تا مکزیک و بسیاری دیگر - نشان می‌دهد که چرا بسیاری از اساسی‌ترین اجزای سازنده آن عمدتاً افسانه هستند. با انجام این کار، او نشان می دهد که تامین مالی خرد در واقع یک مانع بزرگ برای توسعه پایدار اقتصادی و اجتماعی و در نتیجه کاهش پایدار فقر است.

همانطور که کشورهای در حال توسعه و در حال گذار تلاش می کنند تا ویرانی های ناشی از اقتصاد جهانی را ترمیم کنند. بیتمن قویاً استدلال می کند که نقش تأمین مالی خرد در سیاست توسعه نیاز به بازنگری فوری و اساسی دارد.

Since its emergence in the 1970s, microfinance has risen to become one of the most high-profile policies to address poverty and under-development in developing and transition countries. It is beloved of rock stars, royalty, movie stars, high-profile politicians and ''trouble-shooting'' economists. Its most famous pioneer, Muhammad Yunus, was awarded the Nobel Peace Prize in 2006.

In this provocative and controversial analysis, Milford Bateman reveals that microfinance doesn't actually work. That, in fact, the case for it has largely been built on a desire to advance a particular free market ideology, on hype and egregious half-truths, and -- latterly -- on the Wall Street-style greed, deception and individual self-interest of those promoting and working in microfinance. Using a multitude of case studies from across the globe -- from India to Cambodia, Bolivia to Uganda, Serbia to Mexico amongst many others -- he exposes why many of its most fundamental building blocks are largely myths. In doing so, he demonstrates that microfinance actually constitutes a major barrier to sustainable economic and social development, and thus also to sustainable poverty reduction.

As developing and transition countries attempt to repair the devastation wrought by the global financial crisis, Bateman argues forcefully that the role of microfinance in development policy needs to be urgently and fundamentally reconsidered.