Why Can't Philosophers Laugh?

این کتاب متون فلسفی غربی و چینی را تحلیل می‌کند تا مشخص کند چرا خنده و کمیک بخش عمده‌ای از گفتمان فلسفی نبوده‌اند. کاترین فروز معتقد است که بسیاری از روایت‌های فلسفی خنده تلاش می‌کنند تا هدف خنده را کشف کنند و از این طریق آن را نسبت به جنبه‌های غرض‌آمیز و غرض‌آمیز طبیعت انسان که ما را وادار به فلسفه‌ورزی می‌کنند، در درجه دوم قرار می‌دهند. فروز همچنین متن‌هایی را که خنده و کمیک را نقطه شروع می‌دانند، می‌داند و به جای اینکه صرفاً دلایل خنده را کشف کند، سعی می‌کند از روی خنده فلسفه‌ورزی کند. این کتاب پیشنهاد می‌کند که برای خوب زیستن ممکن است لازم باشد که مفروضات فلسفی مستمر از طریق کمیک و خنده باز شود.

This book analyzes Western and Chinese philosophical texts to determine why laughter and the comic have not been a major part of philosophical discourse. Katrin Froese maintains that many philosophical accounts of laughter try to unearth laughter's purpose, thereby rendering it secondary to the intentional and purposive aspects of human nature that impel us to philosophize. Froese also considers texts that take laughter and the comic as starting points, attempting to philosophize out of laughter rather than merely trying to unearth reasons for laughter. The book proposes that continuously unraveling philosophical assumptions through the comic and laughter may be necessary to live well.