Who Knows: From Quine to a Feminist Empiricism

ویرایش:  
نویسندگان: Lynn Hankinson Nelson  
سری:  
ISBN (شابک) : 0877226474, 9780877226475 
ناشر: Temple University Press 
سال نشر: 1990 
تعداد صفحات: 414 
زبان: English 
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) 
حجم فایل: 68 مگابایت 

قیمت کتاب (تومان) : 44,000

در پانزده سال گذشته، منتقدان علم فمینیست، در اکثر موارد، تجربه گرایی را به دلیل همسان سازی آن با پوزیتیویسم رد کرده اند. مفروضات مختلف تجربه‌گرایان و فمینیست‌ها، از جمله «اصل» که فردگرایی عنصر اساسی تجربه‌گرایی است، به این باور منتهی شده است که نقد علم فمینیستی بخشی از علم نیست. این دیدگاه ادامه این افسانه است که علم یک فعالیت مستقل و غیرسیاسی است. بر اساس کار W.V.0. کواین، لین نلسون این موانع را برطرف می کند و چارچوبی را برای گفتگوی بسیار مورد نیاز بین منتقدان علم فمینیست و سایر دانشمندان و محققان در مورد ماهیت علم ایجاد می کند. او یک تجربه‌گرایی فمینیستی را مطرح می‌کند که نقش حیاتی را برای تجربه حفظ می‌کند، اما تجربه‌گرایی را از فردگرایی جدا می‌کند.

نلسون به پیروی از کواین استدلال می‌کند که تجربه‌گرایی یک نظریه شواهد است و از گزارش‌های تجربه‌گرایانه علم متمایز است. بر روی آن ساخته شده اند. او از فمینیست‌ها و تجربه‌گراها می‌خواهد تا با هم کار کنند تا تجربه‌گرایی فمینیستی را توسعه دهند، دیدگاهی از علم که می‌تواند دلیل موفقیت آشکار آن در توضیح و پیش‌بینی تجربه باشد و می‌تواند بینش‌های فمینیستی را در مورد روابط بین جنسیت، سیاست و علم دربرگیرد.

< p> نویسنده با استناد به استدلال‌های خود بر دیدگاه غیربنیادگرایانه کواین مبنی بر اینکه نظریه‌ها پل‌های ساخت خود ما هستند، مانند کواین تأکید می‌کند که ساخت این پل‌ها توسط تجربه محدود شده است. او مشخص می‌کند که فردگرایی با مواضع کلیدی کوئینی ناسازگار است و تجربه‌گرایی می‌تواند از نابودی فردگرایی جان سالم به در ببرد. نلسون که آشکارا از کواین متفاوت است، این دیدگاه را پیشنهاد می‌کند که شبکه در حال تحول نظریه‌های ما دیدگاه‌های سیاسی را شامل می‌شود و باید دیدگاه‌های سیاسی، از جمله آن‌هایی را که به‌وسیله تجارب ما از جنسیت شکل می‌دهند و به نوبه خود شکل می‌دهند، در خود جای دهد.

In the past fifteen years, feminist science critics have, for the most part, rejected empiricism because of its identification with positivism. Various assumptions of both empiricists and feminists, including the "tenet" that individualism is an essential element of empiricism, have led to the belief that feminist science criticism is not a part of science. This view continues the myth that science is an autonomous and apolitical activity. Building on the work of W.V.0. Quine, Lynn Nelson clears away these obstacles and establishes a framework for a much-needed dialogue between feminist science critics and other scientists and scholars about the nature of science. She makes a case for a feminist empiricism that retains a crucial role for experience, but separates empiricism from individualism.

Following Quine, Nelson argues that empiricism is a theory of evidence and is distinct from empiricist accounts of science that have been built on it. She urges feminists and empiricists to work together to develop a feminist empiricism, a view of science that can account for its obvious success in explaining and predicting experience and can encompass feminist insights into relationships among gender, politics, and science.

Basing her arguments on Quine’s non-foundationalist view that theories are bridges of our own construction, the author insists, as does Quine, that the construction of these bridges is constrained by experience. She determines that individualism is inconsistent with key Quinean positions and that empiricism can survive the demise of individualism. Clearly diverging from Quine, Nelson proposes the view that the evolving network of our theories does and should incorporate political views, including those shaped by, and shaping in turn, our experiences of gender.