White Drug Cultures and Regulation in London, 1916–1960

این کتاب تاریخ خرده فرهنگ «مواد مخدر سفید» لندن (افیون و کوکائین) را از جنگ جهانی اول تا پایان «سیستم بریتانیایی» کلاسیک تجویز دارو در دهه 1960 دنبال می‌کند. همچنین نیروهای نظارتی را که سعی در سرکوب استفاده از مواد مخدر غیرپزشکی داشتند، در هر دو شکل پزشکی و قانونی بررسی می‌کند. پیش از این تصور می شد که خرده فرهنگ های مواد مخدر به عنوان بخشی از فرهنگ جوانان پس از جنگ آغاز شده است، اما در واقع حداقل از دهه 1930 وجود داشتند. در این کتاب، دو شبکه از مصرف کنندگان مواد مخدر بررسی شده است، یکی از جوانان ناراضی اشراف و دیگری از اقتصاد شبانه وست اند لندن. مصرف مواد مخدر آنها درگیر نوعی رقص بود که گام‌های آن نشان‌دهنده درگیری‌های فرهنگی بر سر هویت و مدرنیسم و ​​ویکتوریایسم بود که در بریتانیای بین‌جنگ همزیستی داشتند.

This book traces the history of the London ‘white drugs’ (opiate and cocaine) subculture from the First World War to the end of the classic ‘British System’ of drug prescribing in the 1960s. It also examines the regulatory forces that tried to suppress non-medical drug use, in both their medical and juridical forms. Drugs subcultures were previously thought to have begun as part of the post-war youth culture, but in fact they existed from at least the 1930s. In this book, two networks of drug users are explored, one emerging from the disaffected youth of the aristocracy, the other from the night-time economy of London’s West End. Their drug use was caught up in a kind of dance whose steps represented cultural conflicts over identity and the modernism and Victorianism that coexisted in interwar Britain.