When the Garden was Eden: Clyde, the Captain, Dollar Bill, and the glory days of the old Knicks

اواخر دهه 1960 و اوایل دهه 1970، در شهر نیویورک و آمریکا به طور کلی، سال‌هایی با آشوب سیاسی، ناآرامی‌های اجتماعی و بهترین بسکتبال حرفه‌ای که تا به حال بازی شده بود، مشخص شد. بهشت، چه خوب و چه بد، یک زمین چوبی در میدتاون منهتن بود.

When the Garden Was Eden شرح قطعی این است که چگونه نیکربوکرز نیویورک اولین و تنها قهرمانی خود را به دست آورد. و در این روند ملت را از جنگ ویتنام، تراژدی ایالت کنت و آخرین بقایای جیم کرو نجات داد. نیکز بیش از یک تیم بود. آنها نمادی از هماهنگی، تعالی شخصیت های فردی برای منافع جمعی بزرگتر بودند.

هیچ کس برای احیای شعارهای قدیمی دی-فنس! که مدیسون اسکوئر گاردن یا شادی را تکان داد، مناسب تر نیست. که از هاروی آراتون که دهه‌ها از نیکس پیروی می‌کرد - ابتدا به‌عنوان یک هوادار نوجوان، سپس به‌عنوان یک گزارش‌گر ورزشی جوان با نیویورک پست، به میدان می‌آمد.

The late 1960s and early 1970s, in New York City and America at large, were years marked by political tumult, social unrest--and the best professional basketball ever played. Paradise, for better or worse, was a hardwood court in Midtown Manhattan.

When the Garden Was Eden is the definitive account of how the New York Knickerbockers won their first and only championships, and in the process provided the nation no small escape from the Vietnam War, the tragedy at Kent State, and the last vestiges of Jim Crow. The Knicks were more than a team; they were a symbol of harmony, the sublimation of individual personalities for the greater collective good.

No one is better suited to revive the old chants of “Dee-fense!” that rocked Madison Square Garden or the joy that radiated courtside than Harvey Araton, who has followed the Knicks, old and new, for decades--first as a teenage fan, then as a young sports reporter with the New York Post,...