When Sorrow Comes: The Power of Sermons from Pearl Harbor to Black Lives Matter

از جنگ جهانی دوم، موعظه‌های پروتستان ابزاری تأثیرگذار برای تعریف شهروندی آمریکایی در پی بحران‌های ملی بوده است.

در پی تراژدی‌های ملی، آمریکایی‌ها اغلب به این موضوع روی می‌آورند. کلیساها برای آرامش از آنجا که حتی شهروندان سکولار نیز در این خدمات شرکت می‌کنند، این خدمات برای اکثریت مذهبی پروتستان فرصت‌های مهمی برای تعریف و بازتعریف هویت ملی و در این فرآیند، سرمایه‌گذاری بر دولت-ملت با الوهیت است. موعظه هایی که در پی بحران ها ایراد می شوند به حافظه تاریخی و جمعی تبدیل می شوند - بسیار مهم است که چه کسی سوگوار است و چه کسی نادیده گرفته می شود.

ملیسا ام. ماتس این خطبه ها را متون تئوسیاسی می داند. در When Sorrow Comes، او تداوم و ناپیوستگی هایی را که در توازن قدرت ایالتی و اقتدار الهی پس از بمباران پرل هاربر، ترور JFK و MLK، حکم رادنی کینگ، اوکلاهاما آشکار می کنند، بررسی می کند. بمباران شهر، حملات 11 سپتامبر، تیراندازی در نیوتاون، و جنبش Black Lives Matter. او استدلال می کند که واعظان پروتستان از این لحظات برای پاسخگویی به سؤالاتی در مورد مسیحیت و شهروندی و در مورد مسئولیت های کلیسا و دولت برای پاسخ به یک بحران ملی استفاده می کنند. او همچنین نشان می‌دهد که چگونه موعظه‌های پس از بحران، سفیدی را در روایت‌های آیینی تاریخ آمریکا مدون کرده‌اند، و دیگران را از حساب جمعی حذف کرده‌اند. بنابراین، این عبادت‌های مدنی سیر تحول سیاست و جامعه مدرن آمریکا را نشان می‌دهد.

علی‌رغم برداشت‌ها از افول اقتدار مذهبی در قرن بیستم، منبر پس از تراژدی‌های ملی قدرت خود را حفظ می‌کند. موعظه‌هایی که در چنین مواقع شدید عزاداری و حسابرسی موعظه می‌شوند، نوعی آموزش مدنی است که پیامدهایی برای چگونگی درک آمریکایی‌ها متعلق به ملت و چگونگی تصور آینده آن دارد.

Since World War II, Protestant sermons have been an influential tool for defining American citizenship in the wake of national crises.

In the aftermath of national tragedies, Americans often turn to churches for solace. Because even secular citizens attend these services, they are also significant opportunities for the Protestant religious majority to define and redefine national identity and, in the process, to invest the nation-state with divinity. The sermons delivered in the wake of crises become integral to historical and communal memory―it matters greatly who is mourned and who is overlooked.

Melissa M. Matthes conceives of these sermons as theo-political texts. In When Sorrow Comes, she explores the continuities and discontinuities they reveal in the balance of state power and divine authority following the bombing of Pearl Harbor, the assassinations of JFK and MLK, the Rodney King verdict, the Oklahoma City bombing, the September 11 attacks, the Newtown shootings, and the Black Lives Matter movement. She argues that Protestant preachers use these moments to address questions about Christianity and citizenship and about the responsibilities of the Church and the State to respond to a national crisis. She also shows how post-crisis sermons have codified whiteness in ritual narratives of American history, excluding others from the collective account. These civic liturgies therefore illustrate the evolution of modern American politics and society.

Despite perceptions of the decline of religious authority in the twentieth century, the pulpit retains power after national tragedies. Sermons preached in such intense times of mourning and reckoning serve as a form of civic education with consequences for how Americans understand who belongs to the nation and how to imagine its future.