West African Drumming and Dance in North American Universities: An Ethnomusicological Perspective

بیش از بیست دانشگاه و بیست کالج دیگر در آمریکای شمالی (ایالات متحده آمریکا و کانادا) دوره های اجرایی در مورد طبل زدن رقص قومی آفریقای غربی ارائه می دهند. از زمان شروع آن در سال 1964 در UCLA و کلمبیا، طبل و رقص غرب آفریقا به تدریج به یک خرده فرهنگ پردیس پر جنب و جوش در آمریکای شمالی تبدیل شده است. رقص‌هایی که در آکادمی آمریکا بیشتر تمرین می‌شود از گروه‌های قومی میش، آکان، گا، داگبامبا، مانده و ولوف می‌آیند، بنابراین رقص‌هایی که عمدتاً از غنا، توگو، بنین، سنگال، مالی، گینه و بورکینافاسو ممتاز هستند. این حضور و تمرین قوی یک گروه موسیقی جهانی در دیاسپورا، علاقه دانشمندان، نوازندگان، رقصندگان و مخاطبان را به خود جلب کرده و آنها را درگیر کرده است. نویسنده از اتنوموزیکولوژیست ها، مدیران گروه، دانشجویان، مدیران و موسسات دانشگاهی به خاطر نقش های کلیدی آنها در تاریخچه گروه های مربوطه خود، مستند و قدردانی می کند. دور دیدگاه هایی از جمله بحث در مورد رویکردهای آموزشی را که ممکن است به عنوان الگوهایی برای مدیران گروه فعلی و آینده آموزنده باشد و تأثیرات متعددی را که شرکت در یک گروه یا کلاس به دانش آموزان ارائه می دهد را آشکار می کند، جمع آوری و به اشتراک می گذارد. او همچنین تعامل میان ساختارها و سیستم‌ها، گفتمان و عمل در موقعیت تاریخی را بررسی می‌کند و معانی متعددی را که افراد و گروه‌های مختلف مردم از این فعالیت دانشگاه می‌سازند، بررسی می‌کند. این مطالعه به‌عنوان یک مطالعه قوم‌نگاری و به‌عنوان متنی برای آموزش دوره‌های مرتبط در موسیقی آفریقا، مطالعات آفریقا، اتنوموسیکولوژی/موسیقی جهانی، مطالعات دیاسپورا آفریقا، و سایر رشته‌های مرتبط برای دانشجویان، کارگردانان و محققان ارزشمند خواهد بود.

More than twenty universities and twenty other colleges in North America (USA and Canada) offer performance courses on West African ethnic dance drumming. Since its inception in 1964 at both UCLA and Columbia, West African drumming and dance has gradually developed into a vibrant campus subculture in North America. The dances most practiced in the American academy come from the ethnic groups Ewe, Akan, Ga, Dagbamba, Mande, and Wolof, thereby privileging dances mostly from Ghana, Togo, Benin, Senegal, Mali, Guinea, and Burkina Faso. This strong presence and practice of a world music ensemble in the diaspora has captured and engaged the interest of scholars, musicians, dancers, and audiences.

In the first-ever ethnographic study of West African drumming and dance in North American universities, the author documents and acknowledges ethnomusicologists, ensemble directors, students, administrators, and academic institutions for their key roles in the histories of their respective ensembles. Dor collates and shares perspectives including debates on pedagogical approaches that may be instructive as models for both current and future ensemble directors and reveals the multiple impacts that participation in an ensemble or class offers students. He also examines the interplay among historically situated structures and systems, discourse, and practice, and explores the multiple meanings that individuals and various groups of people construct from this campus activity. The study will be of value to students, directors, and scholars as an ethnographic study and as a text for teaching relevant courses in African music, African studies, ethnomusicology/world music, African diaspora studies, and other related disciplines.