دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
دانلود کتاب Weimar Cinema and After: Germany’s Historical Imaginary
دانلود کتاب سینما ویمار و بعد از آن: تاریخچه تخیلی آلمان
مشخصات کتاب
Weimar Cinema and After: Germany’s Historical Imaginary
ویرایش:
نویسندگان: Thomas Elsaesser
سری:
ISBN (شابک) : 1135078599, 9781135078591
ناشر: Routledge
سال نشر: 2000
تعداد صفحات: 485
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 10 مگابایت
قیمت کتاب (تومان) : 55,000
در صورت تبدیل فایل کتاب Weimar Cinema and After: Germany’s Historical Imaginary به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب سینما ویمار و بعد از آن: تاریخچه تخیلی آلمان نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
توضیحاتی در مورد کتاب سینما ویمار و بعد از آن: تاریخچه تخیلی آلمان
سینمای دهه 1920 آلمان هنوز هم به عنوان یکی از «دوران طلایی» سینمای جهان شناخته می شود. فیلم‌هایی مانند کابینه دکتر کالیگاری، دکتر مابوسه قمارباز، نوسفراتو، متروپلیس، جعبه پاندورا و فرشته آبی مدت‌هاست که به‌عنوان فیلم‌های کلاسیک شناخته می‌شوند، اما این فیلم‌ها همچنین از جمله فیلم‌های کلیدی هستند که تصویری از آلمان را به‌عنوان کشوری ناآرام از خود تعریف می‌کنند. . کار کارگردانانی مانند فریتز لانگ، F.W. Murnau و G.W. پابست که ظاهراً وحشت فاشیسم را اعلام کرده بود، در عین شهادت بر آسیب های یک ملت شکست خورده، همچنان سایه ای طولانی بر سینمای آلمان می افکند و تاریخ سینما و تاریخ سیاسی را برای همیشه در هم تنیده می کند. Weimar Cinema and After با ارزیابی مجدد استدلال‌هایی که ژانرها و جنبش‌هایی مانند «فیلم‌های خارق‌العاده»، «سینمای نازی»، «فیلم نوآر» و «آلمانی جدید» را مورد بررسی قرار می‌دهند، دیدگاه تازه‌ای را درباره این «ملی‌ترین» سینمای ملی ارائه می‌کند. سینما به‌عنوان کمک‌های آلمانی به فرهنگ بصری قرن بیستم. توماس السایسر خوانش‌های متعارفی را که این ژانرها را به رمانتیسم و اکسپرسیونیسم پیوند می‌دهند، زیر سوال می‌برد و رویکردهای جدیدی برای تحلیل عملکرد سینمای ملی در یک «صنعت فرهنگی» پیشرفته و در آلمانی که دائماً خود را هم از نظر جغرافیایی و هم از نظر سیاسی بازآفرینی می‌کند، ارائه می‌کند. الساسر استدلال می‌کند که اهمیت سینمای آلمان کمتر در توانایی آن برای ترویج دموکراسی یا پیش‌بینی فاشیسم است تا سهم آن در ایجاد جامعه‌ای که دارای یک «تخیلی تاریخی» است تا «هویت ملی». او استدلال می‌کند که در این رابطه، سینمای آلمان برخی از مشکلاتی را که ملت‌های معاصر در بازسازی هویت خود با استفاده از تصاویر رسانه‌ای، حافظه و سنت‌های ابداع شده با آن مواجه هستند، پیش‌بینی کرده است.
توضیحاتی درمورد کتاب به خارجی
German cinema of the 1920s is still regarded as one of the 'golden ages' of world cinema. Films such as The Cabinet of Dr Caligari, Dr Mabuse the Gambler, Nosferatu, Metropolis, Pandora's Box and The Blue Angel have long been canonised as classics, but they are also among the key films defining an image of Germany as a nation uneasy with itself. The work of directors like Fritz Lang, F.W. Murnau and G.W. Pabst, which having apparently announced the horrors of fascism, while testifying to the traumas of a defeated nation, still casts a long shadow over cinema in Germany, leaving film history and political history permanently intertwined. Weimar Cinema and After offers a fresh perspective on this most 'national' of national cinemas, re-evaluating the arguments which view genres and movements such as 'films of the fantastic', 'Nazi Cinema', 'film noir' and 'New German Cinema' as typically German contributions to twentieth century visual culture. Thomas Elsaesser questions conventional readings which link these genres to romanticism and expressionism, and offers new approaches to analysing the function of national cinema in an advanced 'culture industry' and in a Germany constantly reinventing itself both geographically and politically. Elsaesser argues that German cinema's significance lies less in its ability to promote democracy or predict fascism than in its contribution to the creation of a community sharing a 'historical imaginary' rather than a 'national identity'. In this respect, he argues, German cinema anticipated some of the problems facing contemporary nations in reconstituting their identities by means of media images, memory, and invented traditions.
