دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش:
نویسندگان: Julie Holland
سری:
ISBN (شابک) : 9780553906974
ناشر: Bantam
سال نشر: 2009
تعداد صفحات: 0
زبان: English
فرمت فایل : MOBI (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 849 کیلوبایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Weekends at Bellevue به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب آخر هفته ها در Bellevue نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
بررسی Amazon.com ** اختصاصی آمازون: جولی هالند در *آخر هفته ها در Bellevue* ** هیچ کس از بیماری روانی مصون نیست. پس از 9 سال کار در بیمارستان Bellevue شهر نیویورک، به عنوان روانپزشک مسئول پذیرش در Psych E.R. در شب های شنبه و یکشنبه، با اطمینان از این موضوع بیرون آمدم. در طول سالها، وارثان و دلالان هنری، پسران محراب و دانشجویان، ملکههای بازگشته به خانه، مدیران استودیو، بانکداران، وکلا، افسران اصلاح و اصلاح را پذیرفتم و این فهرست ادامه دارد. مهم نیست که چه کسی هستید، برای امرار معاش چه کار می کنید، چقدر پول در بانک دارید، یا هر چند وقت یکبار به کلیسا می روید، شرایطی ممکن است رخ دهد که شما را به Bellevue برساند. این یکی از سخت ترین درس هایی است که بیماران ما باید بیاموزند. سالهای حضورم در Bellevue چیزهای زیادی به من آموخت، درسهایی از زندگی که هرگز نمیتوانستم امیدوار باشم که در جای دیگری دریافت کنم، اما پیام اصلی این بود: سلامت عقل خود را گرامی بدار، زیرا ممکن است در یک چشم به هم زدن از بین برود. گاهی اوقات میدیدم که همان بیماران، الکلیها و معتادانی که در چرخههای منظم به پایان میرسند، وقتی سرمایهشان تمام میشود، ظاهر میشوند. با این حال، بارهای دیگر، با بیمارانی ملاقات کردم که هیچ سابقه روانپزشکی نداشتند، که وقتی یک جدایی بد منجر به اقدام به خودکشی شد، یا سیگار مشترک در یک بار که منجر به روان پریشی ناشی از PCP شد، در Bellevue به پایان رسیدند. راههای زیادی وجود دارد که از طریق آن یک زندگی میتواند به طور ناگهانی از هم بپاشد، و بسیاری از بیماران من میتوانند مشخص کنند که دقیقاً چه زمانی این اتفاق برای آنها رخ میدهد - آیا پیوستن به ارتش، ترک خانه برای دانشگاه، یا زندگی با مرگ فرزندشان. . بسیاری از افرادی که در Bellevue با آنها روبرو شدم، سخت تلاش کردند تا مرا متقاعد کنند که به آنجا تعلق ندارند. یا برعکس. بخش بزرگی از کار من این بود که یاد بگیرم چگونه افراد مزاحم واقعی را از جعلی ها جدا کنم (برخی افراد واقعاً می خواستند در Bellevue پذیرفته شوند، اگر فقط به وعده یک تخت تمیز و سه وعده غذا در روز) و شناسایی افرادی که سوء تفاهم شده بود، تشخیص اشتباه داده شده بود، که اصلاً بیمار روانی نبودند. پس از چند سال تجربهی Bellevue، حس ششم را در مورد اینکه دیوانه واقعی چگونه به نظر میرسد، به نظر میرسد، و بله، چه بویی دارد، ایجاد کردم. یک شب مرد جوانی را به E.R آوردند، زیرا او را در گوشه ای از خیابان پیدا کردند که به عابران موعظه می کرد تا دارایی های دنیوی خود را واگذار کنند. من به اندازه کافی می دانستم که گوش کنم و منتظر بمانم، و در قضاوت عجله نکنم، حتی اگر اعتراف به او غیرممکن به نظر می رسید. زمانی که توانستم او را بیرون بکشم، متوجه شدم که او قارچ های روانگردان مصرف کرده و سپس در یک گالری هنری در چلسی به نام COSM گذرانده است، که من خودم در آن حضور داشتم و می دانستم که تجربه ای شدید، الهام بخش و بالقوه بسیار زیاد است. که ممکن است فرد را به داروهایی که ذهن را تغییر میدهند بازدارد. در حالی که سفرش به آرامی کم می شد، با او به آرامی صحبت کردم و به او کمک کردم تا در بیمارستان شهری که بدون پول و یا مدرک شناسایی فرود آمده بود، دوباره وارد بیمارستان شود. او تا ماهها پس از آن با من در تماس بود، و از اینکه در آنجا بودم تا از او محافظت کنم، وقتی او اوج گرفت - البته به طور خلاصه - از مرزهای رفتار عادی فراتر رفت. یک غشای دیافانوس بین عاقل و مجنون وجود دارد. این سست ترین موانع است، و از آنجا که هر یک از ما می تواند در هر زمانی از آن عبور کند، ما را به وحشت می اندازد و باعث می شود به کسانی که این واقعیت دردناک را به ما یادآوری می کنند پشت کنیم. اما گذراندن وقت زیاد با افرادی که از قفل عقل خارج شدهاند باعث شده است که من از شیوه طرد و طرد شدن بیماران روانی کمتر ببخشم. ما چیز بهتری به آنها مدیونیم. و ما باید به خاطر داشته باشیم که سد جداکننده «آنها» از «ما» آنقدرها هم که فکر میکنیم امن نیست. به عنوان یک پزشک در شیفت شب در بیمارستان Bellevue شهر نیویورک، نامی که مترادف با جنون شده است. هالند با مجموعهای گیجکننده از مستها، افراد جامعهپزشک، بیماران اسکیزوفرنی و افراد بیخانمان مواجه شد که به امید مکانی گرم برای تصادف دست و پا میزدند. به عنوان پزشک مسئول اورژانس روانپزشکی، هالند سرسخت به عنوان دروازه بان عمل می کرد و تصمیم می گرفت چه کسی به طبقه بالا به بخش روانی، به Central Booking یا بازگشت به خیابان فرستاده شود. این کتاب همچنین زندگی شخصی هالند را از دوران دانشجویی او به عنوان یک ستاره راک نامطلوب گرفته تا جلسات روان درمانی، فرارهای جنسی و ازدواج و تولد فرزندانش را پوشش می دهد. هالند با رنج غیرقابل تحمل، حسادت های کوچک و شوخ طبعی اش ریتم ها و روتین های E.R را به تصویر می کشد. او در حفظ هر نوع تداوم روایی کمتر موفق است. فصلها معمولاً فقط چند صفحه دارند و اغلب حکایتهای تصادفی را به تصویر میکشند که به احتمال زیاد بهتر از خواندنشان به نظر میرسند. *(اکتبر) * حق نشر © Reed Business Information، بخشی از Reed Elsevier Inc. کلیه حقوق محفوظ است.
Amazon.com Review **Amazon Exclusive: Julie Holland on *Weekends at Bellevue* ** No one is immune from mental illness. After working at New York City’s Bellevue Hospital for nine years, as the psychiatrist in charge of admissions at the psych E.R. on Saturday and Sunday nights, I came away knowing this for sure. Over the years, I admitted heiresses and art dealers, altar boys and college students, homecoming queens, studio executives, bankers, lawyers, correction officers, and the list goes on. No matter who you are, what you do for a living, how much money you have in the bank, or how often you go to church, circumstances can transpire that will bring you to Bellevue. This is one of the hardest lessons for our patients to learn. My years at Bellevue taught me many things, life lessons I could never have hoped to receive elsewhere, but the main take-home message was this: cherish your sanity, for it can be lost in the blink of an eye. Sometimes I saw the same patients repeatedly, alcoholics and addicts who were hitting bottom in regular cycles, showing up when their funds ran out. Other times, however, I met patients with no psychiatric history, who ended up at Bellevue when a bad break-up led to a suicide attempt, or a shared cigarette at a bar led to a PCP-induced psychosis. There are so many ways in which a life can suddenly unravel, and many of my patients could specify just when that started to happen for them--whether it was joining the army, leaving home for college, or living through the death of their child. Many of the people I encountered at Bellevue tried strenuously to convince me that they did not belong there. Or vice versa. A big part of my job was learning how to separate the genuinely disturbed from the fakers (some people actually wanted to be admitted to Bellevue, if only for the promise of a clean bed and three meals a day), and to identify the people who had been misunderstood, misdiagnosed, who weren’t mentally ill at all. After a few years of Bellevue experiences under my belt, I developed a sixth sense for what real crazy looked like, sounded like, and yes, smelled like. One night a young man was brought in to the E.R. because he was found on a street corner preaching to passersby to give up their worldly possessions. I knew enough to listen and wait, and not rush to judgment, even though it might have seemed a no-brainer to admit him. Once I was able to draw him out, I learned that he had taken psychedelic mushrooms and then spent time in a Chelsea art gallery known as COSM, which I myself had been to and knew to be an intense, inspirational and potentially overwhelming experience, something that might well unhinge a person on mind-altering drugs. I spoke with him gently as his trip slowly ebbed, helping him to navigate his re-entry in the city hospital where he had landed with no money or identification. He stayed in touch with me for months afterwards, grateful that I was there to protect him when he soared--however briefly--beyond the boundaries of normal behavior. There is a diaphanous membrane between sane and insane. It is the flimsiest of barriers, and because any one of us can break through at any time, it terrifies us, causing us to turn our backs on those who remind us of this painful reality. But spending so much time with people who marched out of the lockstep of sanity has made me less forgiving of the way the mentally ill are ostracized and shunned. We owe them something better. And we should remember that the barrier separating "them" from "us" is not nearly as secure as we might think.*--Julie Holland* From Publishers Weekly In this disjointed memoir, Holland describes her nine-year odyssey as a doctor on the night shift at New York City's Bellevue hospital, a name that has become synonymous with insanity. Holland met a bewildering assortment of drunks, sociopaths, schizophrenics and homeless people malingering in hope of a warm place to crash. As the physician in charge of the psychiatric emergency room, the hard-boiled Holland acted as gatekeeper, deciding who would be sent upstairs to the psych ward, to Central Booking or back to the streets. The book also covers Holland's personal life from her student days as a wannabe rock star to her psychotherapy sessions, her sexual escapades and her marriage and birth of her children. Holland captures the rhythms and routines of the E.R. with its unbearable suffering, petty jealousies and gallows humor. She is less successful at maintaining any kind of narrative continuity. Chapters generally run only a couple of pages and often depict random anecdotes that most likely sound better than they read. *(Oct.) * Copyright © Reed Business Information, a division of Reed Elsevier Inc. All rights reserved.