Wechselwirkung von π-Elektronensystemen mit Metallhalogeniden

این تک نگاری به برهمکنش n سیستم الکترونی با اسیدهای لوئیس (هالیدهای فلزی) می پردازد که به موجب آن سیستم دوتایی با برهمکنش اولیه اجزاء موضوع این ارائه است. به همین دلیل، بحث بررسی های جنبشی عمدا حذف شد، زیرا می توان آنها را به وضوح در مکان های مختلف در ارتباط با تفسیر مکانیسم های واکنش در شیمی آلی مرتب کرد. از آنجایی که گام اولیه در این برهمکنش، که در تحقیقات جنبشی قابل تشخیص نیست، همیشه تشکیل پیچیده ای بین یک دهنده الکترون n و یک اسید لوئیس است، تلاش شد تا یک نمای کلی از نتایج تحقیقات در دهه های اخیر ارائه شود. اثبات مستقیم یا مستقیم این شکل گیری پیچیده. اگرچه در سال‌های اخیر روش‌های فیزیکی مدرن به طور فزاینده‌ای برای مطالعه این سیستم‌ها مورد استفاده قرار گرفته‌اند، اما تعدادی از سؤالات بی‌پاسخ مانده‌اند. این تا حد زیادی به دلیل مشکلات اندازه‌شناسی مرتبط با حساسیت شدید هوا و رطوبت این سیستم‌ها است. با این وجود، ارائه وضعیت فعلی تحقیقات در این حوزه خاص از ترکیبات مولکولی به صورت منسجم به منظور ارائه همزمان پیشنهاداتی برای تحقیقات بیشتر در این زمینه موجه به نظر می رسد. پیشنهاد این مونوگراف از طرف پروفسور دکتر. G. BRIEGLEB، که مایلم به گرمی از او برای تشویق من به انجام این کار تشکر کنم. از همکاران متعددی که اجازه دادند نتایج خود را در قالب جداول و شکل ارائه کنند سپاسگزارم. من به ویژه از پروفسور تشکر می کنم. H.C.

Die vorliegende Monographie behandelt die Wechselwirkung von n­ Elektronensystemen mit Lewissäuren (Metallhalogeniden), wobei das binäre System mit der primären Wechselwirkung der Komponenten der Gegenstand dieser Darstellung ist. Aus diesem Grunde wurde bewußt auf die Diskussion kinetischer Untersuchungen verzichtet, da diese in Zusammenhang mit der Interpretation von Reaktionsmechanismen der organischen Chemie an verschiedenen Stellen übersichtlich zusammen­ gestellt zu finden sind. Da der Primärschritt dieser Wechselwirkung, der bei kinetischen Unter­ suchungen nicht erfaßt werden kann, stets eine Komplexbildung zwi­ schen einem n-Elektronendonator und einer Lewissäure ist, wurde daher versucht, einen Überblick über die Ergebnisse der Untersuchungen in den letzten Jahrzehnten zu geben, die sich mit dem direkten oder in­ direkten Nachweis dieser Komplexbildung befaßten. Obwohl in den letzten Jahren in zunehmendem Maße die modernen physikalischen Methoden bei der Untersuchung dieser Systeme eingesetzt worden sind, bleiben eine Reihe von Fragen offen. Dies liegt zu einem großen Teil an den meßtechnischen Schwierigkeiten, die mit der außerordentlichen Luft­ und Feuchtigkeitsempfindlichkeit dieser Systeme verbunden sind. Den­ noch scheint es gerechtfertigt, den Stand der bisherigen Forschung auf diesem speziellen Gebiet der Molekülverbindungen in einer übersicht­ lichen Form zusammenhängend darzustellen, um damit gleichzeitig An­ regungen für die weitere Forschung auf diesem Gebiet zu geben. Die Anregung zu der vorliegenden Monographie ging von Herrn Prof. Dr. G. BRIEGLEB aus, dem ich herzlich danken möchte, mich hierzu ermutigt zu haben. Zahlreichen Kollegen danke ich für die Erlaubnis, ihre Ergebnisse in Form von Tabellen und Abbildungen angeben zu können. Besonders herzlich danke ich den Herren Proff. H. C.