دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
ویرایش: 1
نویسندگان: Harvey Levenstein
سری: Chicago History of American Civilization
ISBN (شابک) : 0226473783, 9780226473789
ناشر: University Of Chicago Press
سال نشر: 2004
تعداد صفحات: 397
زبان: English
فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود)
حجم فایل: 2 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب We'll Always Have Paris: American Tourists in France since 1930 به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب ما همیشه پاریس را خواهیم داشت: گردشگران آمریکایی در فرانسه از سال 1930 نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
در بیشتر قرن بیستم، آمریکاییها رابطه عشقی و نفرتی با فرانسه داشتند. در حالی که بسیاری زیبایی، فرهنگ، ظرافت و شادی مشهور آن را تحسین میکردند، دیگران آن را کشوری ویران میدانستند که توسط ضدآمریکاییهای بدبو و بداخلاقی که به دلیل تمایل شدید برای جدا کردن گردشگران از پول خود، جمعیت آن را تشکیل میدادند، تصور میکردند. ما همیشه پاریس را خواهیم داشت بررسی می کند که چگونه هر دو تصویر در ایالات متحده شکوفا شدند، اغلب در ذهن افراد یکسان. هاروی لونشتاین ما را به دهه 1930 می برد، زمانی که، علیرغم رکود بزرگ، فرانسه همچنان محل پایکوبی بود. از نخبگان اجتماعی ساحل شرقی پس از جنگ جهانی دوم، آمریکایی های ثروتمند و مشهور دسته دسته به کشور بازگشتند و به احیای تصویر قدیمی آن به عنوان منبعی از لذت های پیچیده و سیباری کمک کردند. اگرچه در همان زمان، تا حد زیادی به لطف کمپین های کمونیست ها و گلیست ها علیه قدرت ایالات متحده، حساسیت فزاینده نسبت به ضد آمریکایی بودن فرانسوی شروع به رنگ آمیزی تجربیات گردشگران در آنجا کرد و تصاویر منفی فرانسوی ها را که قبلاً در فرهنگ آمریکایی جاسازی شده بود، تقویت کرد. . اما با نزدیک شدن به قرن، تصاویر سنتی مثبت احیا شدند، زیرا بسیاری از آمریکاییها دوباره به غذاهای فرانسوی، هنر و جذابیتهای شهری و روستایی قدردانی کردند. لونشتاین، به سبک رنگارنگ و حکایتیاش، به مکاتبات شخصی، روزنامهنگاری و روزنامهنگاری میپردازد. فرهنگ عامه برای شکل دادن داستانی از رابطه یک ملت با ملت دیگر، به واکنش در حال تغییر آمریکایی ها به مواردی مانند شهرت فرانسه برای آزادی جنسی، غذاهای تند، مد بالا، و تحمل نژادی بازی واضحی می دهد. او این پیوند پر فراز و نشیب فرانسه و ایالات متحده را در چشم انداز تاریخی قرار می دهد و استدلال می کند که در حالی که برخی در کنگره می گویند ممکن است دیگر سیب زمینی سرخ کرده نخوریم، دیگران، مانند همفری بوگارت در کازابلانکا، می دانند که همیشه پاریس و فرانسه را برای لذت بردن خواهند داشت. و بخاطر داشته باش. (20041125)
For much of the twentieth century, Americans had a love/hate relationship with France. While many admired its beauty, culture, refinement, and famed joie de vivre, others thought of it as a dilapidated country populated by foul-smelling, mean-spirited anti-Americans driven by a keen desire to part tourists from their money. We'll Always Have Paris explores how both images came to flourish in the United States, often in the minds of the same people.Harvey Levenstein takes us back to the 1930s, when, despite the Great Depression, France continued to be the stomping ground of the social elite of the eastern seaboard. After World War II, wealthy and famous Americans returned to the country in droves, helping to revive its old image as a wellspring of sophisticated and sybaritic pleasures. At the same time, though, thanks in large part to Communist and Gaullist campaigns against U.S. power, a growing sensitivity to French anti-Americanism began to color tourists' experiences there, strengthening the negative images of the French that were already embedded in American culture. But as the century drew on, the traditional positive images were revived, as many Americans again developed an appreciation for France's cuisine, art, and urban and rustic charms.Levenstein, in his colorful, anecdotal style, digs into personal correspondence, journalism, and popular culture to shape a story of one nation's relationship to another, giving vivid play to Americans' changing response to such things as France's reputation for sexual freedom, haute cuisine, high fashion, and racial tolerance. He puts this tumultuous coupling of France and the United States in historical perspective, arguing that while some in Congress say we may no longer have french fries, others, like Humphrey Bogart in Casablanca, know they will always have Paris, and France, to enjoy and remember. (20041125)