دسترسی نامحدود
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
برای ارتباط با ما می توانید از طریق شماره موبایل زیر از طریق تماس و پیامک با ما در ارتباط باشید
در صورت عدم پاسخ گویی از طریق پیامک با پشتیبان در ارتباط باشید
برای کاربرانی که ثبت نام کرده اند
درصورت عدم همخوانی توضیحات با کتاب
از ساعت 7 صبح تا 10 شب
دسته بندی: تجهیزات هوافضا ویرایش: illustrated edition نویسندگان: Anthony Vidler سری: ISBN (شابک) : 026222061X, 9780585436432 ناشر: سال نشر: 2000 تعداد صفحات: 302 زبان: English فرمت فایل : PDF (درصورت درخواست کاربر به PDF، EPUB یا AZW3 تبدیل می شود) حجم فایل: 5 مگابایت
در صورت تبدیل فایل کتاب Warped Space: Art, Architecture, and Anxiety in Modern Culture به فرمت های PDF، EPUB، AZW3، MOBI و یا DJVU می توانید به پشتیبان اطلاع دهید تا فایل مورد نظر را تبدیل نمایند.
توجه داشته باشید کتاب Warped Space: هنر ، معماری و اضطراب در فرهنگ مدرن نسخه زبان اصلی می باشد و کتاب ترجمه شده به فارسی نمی باشد. وبسایت اینترنشنال لایبرری ارائه دهنده کتاب های زبان اصلی می باشد و هیچ گونه کتاب ترجمه شده یا نوشته شده به فارسی را ارائه نمی دهد.
به عنوان یکی از بهترین کتاب های دهه کتاب هنر (مارس 2003). با شروع آگورافوبیا و کلاستروفوبیا در اواخر قرن نوزدهم، و به دنبال آن شوک پوسته و ترس هراس پس از جنگ جهانی اول، فوبیا و اضطراب به عنوان شرایط روانی زندگی مدرن شناخته شدند. آنها در رسانه ها و هنرها، به ویژه هنرهای فضایی معماری، شهرسازی و فیلم ادغام شدند. این "تحریف فضایی" اکنون با دیجیتالی شدن و واقعیت مجازی در حال تغییر شکل است. آنتونی ویدلر با دو شکل فضای تاب خورده سروکار دارد. اولی، فضای روانشناختی، مخزن روان رنجورها و فوبیاها است. این فضا خالی نیست، بلکه پر از اشکال آزاردهنده از جمله معماری و شهر است. نوع دوم تاب برداشتن زمانی ایجاد می شود که هنرمندان مرزهای ژانر را بشکنند تا فضا را به شیوه های جدید به تصویر بکشند. ویدلر پیدایش ایدهای روانشناختی از فضا را از پاسکال و فروید تا شناسایی آگورافوبیا و کلاستروفوبیا در قرن نوزدهم تا قرن بیستم نظریههای بیگانگی و بیگانگی فضایی در نوشتههای گئورگ زیمل، زیگفرید والتر کراکائمین و او با تمرکز بر شرایط کنونی جابجایی و بیمکانی، راههایی را بررسی میکند که در آن هنرمندان و معماران معاصر اشکال جدیدی از انحراف فضایی را تولید کردهاند. این بحث از نظریه پردازانی مانند ژاک لاکان و ژیل دلوز گرفته تا هنرمندانی مانند ویتو آکونچی، مایک کلی، مارتا روسلر و ریچل وایترید را در بر می گیرد. در نهایت، ویدلر به آزمایشهای معماری فرانک گری، کوپ هیملبلاو، دانیل لیبسکیند، گرگ لین، مورفوسیس، و اریک اوون ماس در پرتو تکنیکهای دیجیتال جدید نگاه میکند که با تکیه بر دیدگاه سنتی، ترکیب، تولید را بهطور بنیادی دگرگون کردهاند. و تجربه - شاید حتی خود موضوع - معماری.
Named one of The Art Book's Best Books of the Decade (March 2003). Beginning with agoraphobia and claustrophobia in the late nineteenth century, followed by shell shock and panic fear after World War I, phobias and anxiety came to be seen as the mental condition of modern life. They became incorporated into the media and arts, in particular the spatial arts of architecture, urbanism, and film. This "spatial warping" is now being reshaped by digitalization and virtual reality. Anthony Vidler is concerned with two forms of warped space. The first, a psychological space, is the repository of neuroses and phobias. This space is not empty but full of disturbing forms, including those of architecture and the city. The second kind of warping is produced when artists break the boundaries of genre to depict space in new ways. Vidler traces the emergence of a psychological idea of space from Pascal and Freud to the identification of agoraphobia and claustrophobia in the nineteenth century to twentieth-century theories of spatial alienation and estrangement in the writings of Georg Simmel, Siegfried Kracauer, and Walter Benjamin. Focusing on current conditions of displacement and placelessness, he examines ways in which contemporary artists and architects have produced new forms of spatial warping. The discussion ranges from theorists such as Jacques Lacan and Gilles Deleuze to artists such as Vito Acconci, Mike Kelley, Martha Rosler, and Rachel Whiteread. Finally, Vidler looks at the architectural experiments of Frank Gehry, Coop Himmelblau, Daniel Libeskind, Greg Lynn, Morphosis, and Eric Owen Moss in the light of new digital techniques that, while relying on traditional perspective, have radically transformed the composition, production, and experience—perhaps even the subject itself—of architecture.