Waltz the Hall: The American Play Party

جوانان برای انحراف و اجتماعی شدن در جوامعی که اکثر رقص ها را ممنوع کرده بودند و کمانچه را ساز شیطان می دانستند چه کردند؟ حزب بازی آمریکایی پاسخ اصولگرایان بود. در اینجا آواز یک کاپلا بود، رقصندگان مراحل تعیین شده را دنبال کردند، و تاب خوردن بازو و آرنج تنها مورد لمس بود.

پارتی بازی شکل محبوب سرگرمی عامیانه آمریکایی بود که شامل آهنگ، رقص و گاهی اوقات بازی می‌شد. اگرچه بر اساس پیشینیان اروپایی و انگلیسی، پارتی‌های بازی واقعاً یک پدیده آمریکایی بود که برای اولین بار در سال 1837 به چاپ رسید. آخرین مهمانی‌های نمایشی در دهه 1950 اجرا شد. اگرچه در مناطق روستایی و مرزی در سراسر ایالات متحده مستند شده است، به نظر می رسد که آنها محبوب ترین بوده اند و در مناطق روستایی جنوب و غرب میانه بیشترین دوام را داشته اند. \"Skip to My Lou\" و \"Pig in a Parlor\" هنوز هم امروز اما بدون حرکات و بازی خوانده می شوند.

این اولین کتاب از دهه 1930 است که به مطالعه این پدیده مهم و کم به یاد ماندنی فرهنگ عامیانه آمریکا می پردازد. نویسنده با تعداد زیادی از آمریکایی‌ها، اعم از سیاه‌پوست و سفیدپوست، که در جوانی مهمانی‌های بازی می‌کردند، مصاحبه کرد. بسیاری از والدین و پدربزرگ‌ها و مادربزرگ‌های ما این رویدادها را تجربه کردند، که به زمانی برمی‌گردد که مردم انواع سرگرمی‌های خود را ایجاد می‌کردند. امروزه مهمانی های بازی منبع مهمی از آهنگ و مواد حرکتی برای کودکان دبستانی است. کتاب ترانه ای از نود نمونه موسیقی و اشعار تصویر این سنت محو شده را کامل می کند.

Alan L. Spurgeon، آکسفورد، می سی سی پی، دانشیار موسیقی در دانشگاه می سی سی پی است. او سردبیر Pig in the Parlor and Twenty Other Authentic Play Party است و آثارش در چندین نشریه مرتبط با موسیقی ظاهر شده است.

What did young people do for diversion and socialization in communities that banned most dancing and considered the fiddle to be the devil's instrument? The American play party was the fundamentalist's answer. Here the singing was a cappella, the dancers followed prescribed steps, and arm and elbow swings would be the only touching.

The play party was a popular form of American folk entertainment that included songs, dances, and sometimes games. Though based upon European and English antecedents, play parties were truly an American phenomenon, first mentioned in print in 1837. The last play parties were performed in the 1950s. Though documented in rural and frontier areas throughout the United States, they seem to have been most popular and lasted the longest in the rural South and Midwest. "Skip to My Lou" and "Pig in a Parlor" are still sung today but without the movements and games.

This is the first book since the 1930s to study this important and little-remembered phenomenon of American folk culture. The author interviewed a large number of Americans, both black and white, who performed play parties as young adults. Many of our parents and grandparents experienced these events, which harken back to a time when people created their own forms of entertainment. Today play parties are an important source of song and movement material for elementary-school-age children. A songbook of ninety musical examples and lyrics completes the picture of this vanished tradition.

Alan L. Spurgeon, Oxford, Mississippi, is associate professor of music at the University of Mississippi. He is the editor of Pig in the Parlor and Twenty Other Authentic Play Parties, and his work has appeared in several music-related periodicals.