Vom „Unbehagen in der Kultur“ zur Trauer über Geschichte: Studien zur Psychohistorie des Geschichtsbewusstseins

این کتاب خود را ادامه و بسط انتقادی نظریه فرهنگی فروید می‌داند که انگیزه تهاجمی سرکوب‌شده را عامل «ناراحتی در فرهنگ» می‌داند. علاوه بر این، با شواهد متعدد فرهنگی-تاریخی، به شکافی آشکار در ذهنیت، پژوهش های واقعی و روان-تاریخی اشاره می کند که تاکنون هیچ مفهومی برای موضوع سوگواری تاریخی-سیاسی - جدا از استثنائات پراکنده - ایجاد نکرده است.



br>< /p>

یک نیروی محرکه اصلی توسعه این موضوع، جنایاتی بود که آلمانی‌ها در دوره ناسیونال سوسیالیستی مرتکب شدند و سردرگمی پیرامون «پردازش» آنها، که نویسنده (متولد 1939) در آن نقش داشت. هم به صورت حرفه ای و هم به صورت خانوادگی.

Das Buch versteht sich als kritische Fortsetzung und Erweiterung der Kulturtheorie Freuds, die den unterdrückten Aggressionstrieb für das „Unbehagen in der Kultur“ verantwortlich macht. Es verweist darüber hinaus mit zahlreichen kulturgeschichtlichen Belegen auf eine eklatante Lücke in der mentalitäts-, real- und psychohistorischen Forschung, die bisher keinen Sinn für das Thema einer historisch-politischen Trauer entwickelt hat – von sporadischen Ausnahmen abgesehen.

Ein wesentlicher Antriebsfaktor für die Ausarbeitung des Themas lag in den Verbrechen der Deutschen zur Zeit des Nationalsozialismus sowie den Wirrnissen ihrer „Aufarbeitung“, in die der Autor (geb. 1939) familiär und professionell eingebunden war.