Vom Radiothor zur Uranspaltung: Eine wissenschaftliche Selbstbiographie

در سال‌های اخیر، احزاب مختلف از من خواسته‌اند که مجموعه‌ای بیوگرافی از کار علمی خود را بنویسم، به‌ویژه که از طریق حوزه کاری‌ام در توسعه‌ی علمی شرکت می‌کردم که حاصل نهال کوچک سیاه‌شدن بود. صفحه عکاسی که توسط یک ماده معدنی اورانیوم برای ساخت عالی استفاده از انرژی اتمی توسعه یافته است. افرادی که مستقیماً در کشف رادیواکتیویته در سال 1896 نقش داشتند، دیگر با ما نیستند. هنگامی که 58 سال پیش، من به طور تصادفی با رشته جدید تماس گرفتم، اهمیت آن قبلاً شناخته شده بود، اما شیمیدانانی که در آن زمان زندگی می کردند هنوز کمی عجیب و غریب احساس می کردند و "شیمیدانان کلاسیک" توانستند پذیرفتن یافته های رادیواکتیویته بسیار دشوار است. بنابراین شاید بتوانم خودم را جزو کسانی بشمارم که از همان ابتدا به طور فعال شاهد توسعه تحقیقات رادیوم بوده اند. سوال این بود که آیا می توانم بسیاری از خاطرات شخصی خود را در یک کتاب با مروری بر کار علمی خود ارائه کنم، بدون اینکه انتظار داشته باشم خواننده علاقه مند علمی کتابی بسیار بزرگ بنویسد؟ بنابراین تصمیم گرفتم که حرفه علمی خود را بدون بالاست زیاد بنویسم. در این کتاب پس از یادآوری کوتاهی از دوران جوانی، پس از مکان‌های مختلف کاری و تنها در مناسبت‌های خاص خارجی، آثاری با ماهیت شخصی گنجانده شده است. شاید بتوانم خاطرات شخصی زندگی طولانی خود را با جزئیات بیشتری بیان کنم.

Von verschiedenen Seiten wurde ich in den letzten Jahren aufgefordert, eine biographische Zusammenstellung meiner wissenschaftlichen Arbeiten auf­ zuschreiben, insbesondere, da ich ja durch mein Arbeitsgebiet an einer Entwick­ lung der Wissenschaft teilgenommen hätte, die sich aus dem kleinen Pflänzlein der Schwärzung der photographischen Platte durch ein Uranmineral zu dem großen Bau der Nutzbarmachung der Atomenergie entwickelt hat. Die Menschen, die die Entdeckung der Radioaktivität im Jahre 1896 unmittel­ bar mitgemacht haben, sind nicht mehr unter uns. Als ich vor 58 Jahren durch einen glücklichen Zufall mit dem neuen Gebiet in Verbindung kam, da war seine Bedeutung zwar schon erkannt, aber es war den damals lebenden Chemikern doch noch etwas unheimlich, und die "klassischen Chemiker" konnten sich mit den neuen Erkenntnissen der Radioaktivität nur sehr schwer abfinden. So darf ich mich vielleicht zu denen rechnen, die die Entwicklung der Radiumforschung von ihren Anfängen an tätig miterlebt haben. Es war die Frage, ob ich mit einer übersicht über meine wissenschaftlichen Arbeiten meine vielen persönlichen Erinnerungen in einem einzelnen Buch dar­ stellen könne, ohne dem wissenschaftlich interessierten Leser ein zu großes Buch zuzumuten. Ich habe mich also entschlossen, meinen wissenschaftlichen Werde­ gang ohne allzuviel Ballast aufzuschreiben. Im vorliegenden Buche sind deshalb nach einer kurzen Erinnerung an meine Jugendjahre im Anschluß an die ver­ schiedenen Arbeitsstätten und nur bei besonderem äußeren Anlaß Einlagen persönlicher Art aufgenommen. Vielleicht ist es mir noch vergönnt, die persönlichen Erinnerungen meines langen Lebens etwas ausführlicher zu erzählen.