“Voi Altri Pochi”: Ezra Pound and his Audience, 1908–1925

سنت انتقادی شیوه خاصی را برای خواندن ازرا پاوند ایجاد کرده است، روشی که معانی کلمات موجود در صفحه را در مرکز توجه قرار می دهد و از ارتباطات شاعرانه غفلت می کند. پژوهش حاضر با بررسی ابعاد عملگرایانه آثار پاوند، به چالش اخیر این ارتدوکس انتقادی، که منجر به تقدیس او به عنوان یک شاعر «سخت» شده، کمک می کند. این مطالعه در تلاش برای بازسازی رابط ارتباطی پویا بین پاوند و مخاطبانش در دوره اولیه زندگی حرفه‌ای‌اش (1908-1925)، از نظریه ربط استفاده می‌کند، تیزبینی اخیر در نظریه عمل‌گرایانه، نه چندان برای تولید یک "جدید". «خواندن شعر او، اما برای نشان دادن چگونگی دشوار شدن پاوند: استدلال می‌شود که موفقیت و شکست نسبی شعر او در افزایش نوسازی شناختی و مدنی به دیالکتیک بین پیش‌فرض‌هایش از مخاطب و انتظارات و مهارت‌های تفسیری او بستگی دارد. خوانندگان واقعی تاریخی.

Critical tradition has established a certain way of reading Ezra Pound, one that places the meanings of the words on the page at the centre of interest and neglects poetic communication. The present study contributes to the recent challenge to this critical orthodoxy, which has led to his canonization as a "difficult" poet, by investigating the pragmatic dimension of Pound's work. In its effort to reconstruct the dynamic communicative interface between Pound and his audiences in the early period of his career (1908-1925), this study draws on relevance theory, a recent sharpening in pragmatic theory, not so much to produce a "new" reading of his poetry, but to suggest how Pound became difficult: it is argued that the relative success and failure of his poetry to enhance cognitive and civic renewal depended on the dialectic between his presumptions of audience and the interpretive expectations and skills of his actual historical readers.