Virtuosi Abroad: Soviet Music and Imperial Competition during the Early Cold War, 1945–1958

در دهه‌های 1940 و 1950، نوازندگان و گروه‌های موسیقی شوروی در سراسر جهان مورد تحسین قرار گرفتند. آنها در سراسر جهان گردش کردند و منتقدان و مخاطبان را شگفت زده کردند و تصویری از اتحاد جماهیر شوروی به عنوان یک مروج پیشرفته برتری فرهنگی و هنری به نمایش گذاشتند. در Virtuosi Abroad، Kiril Tomoff بر روی موسیقی و نوازندگان ستاره اتحاد جماهیر شوروی تمرکز می‌کند تا پویایی‌های جنگ سرد فرهنگی را بررسی کند. او رقابت در حوزه فرهنگی را بخشی از تلاش های جاری ایالات متحده و شوروی برای ادغام بقیه جهان در پروژه های امپراتوری مربوطه خود می داند.

تامف استدلال می کند که موفقیت های چشمگیر شوروی در سیستم موسیقی بین المللی مسابقات، همراه با استقبال پرشور نوازندگان تور، به متقاعد کردن رهبری شوروی در مورد برتری سیستم خود کمک کرد. این، همراه با پیروزی تاریخی محوری برای جهان بینی مارکسیست-لنینیست، به این اطمینان منجر شد که اتحاد جماهیر شوروی برنده اجتناب ناپذیر رقابت جهانی با ایالات متحده خواهد بود. موفقیت‌ها این واقعیت را پنهان می‌کردند که شرایطی که آن‌ها را ممکن می‌کرد به فرآیند آرامی بستگی داشت که توسط آن اتحاد جماهیر شوروی شروع به مشارکت در یک سیستم حقوقی و اقتصادی بین‌المللی تحت سلطه ایالات متحده کرد. هنگامی که رهبری اتحاد جماهیر شوروی صحبت های خود را در مورد برتری سیستم به حوزه اقتصادی انتقال داد، به ویژه بر کالاهای مصرفی و فرهنگ عامه تمرکز کرد، وارد رقابتی شد که نتوانست برنده شود.

In the 1940s and 1950s, Soviet musicians and ensembles were acclaimed across the globe. They toured the world, wowing critics and audiences, projecting an image of the USSR as a sophisticated promoter of cultural and artistic excellence. In Virtuosi Abroad, Kiril Tomoff focuses on music and the Soviet Union's star musicians to explore the dynamics of the cultural Cold War. He views the competition in the cultural sphere as part of the ongoing U.S. and Soviet efforts to integrate the rest of the world into their respective imperial projects.

Tomoff argues that the spectacular Soviet successes in the system of international music competitions, taken together with the rapturous receptions accorded touring musicians, helped to persuade the Soviet leadership of the superiority of their system. This, combined with the historical triumphalism central to the Marxist-Leninist worldview, led to confidence that the USSR would be the inevitable winner in the global competition with the United States. Successes masked the fact that the very conditions that made them possible depended on a quiet process by which the USSR began to participate in an international legal and economic system dominated by the United States. Once the Soviet leadership transposed its talk of system superiority to the economic sphere, focusing in particular on consumer goods and popular culture, it had entered a competition that it could not win.