Virtue Epistemology Naturalized: Bridges Between Virtue Epistemology and Philosophy of Science

این کتاب چهار پل ارتباط بین کار در معرفت شناسی فضیلت و کار در فلسفه علم را ارائه می دهد (به طور کلی) که ممکن است به عنوان کاتالیزور برای توسعه بیشتر معرفت شناسی فضیلت طبیعی عمل کند. این پل ها عبارتند از: نظریه های تجربی فضیلت معرفتی. راه‌حل‌های نظری فضیلت برای تحت تعیین; فضایل معرفتی در تاریخ علم؛ و ارزش فهم.

معرفت شناسی فضیلت بسیاری از حوزه های تحقیق جدید را در معرفت شناسی معاصر گشوده است، از جمله: عاملیت معرفتی، نقش انگیزه ها و عواطف در معرفت شناسی، ماهیت توانایی ها، مهارت ها و شایستگی ها، خرد و کنجکاوی.

پژوهش معرفتی مبتنی بر ارزش بسیار پیچیده شده است و نیاز به فرآیندی مسئولانه و دقیق برای ساختن نظریه های طبیعی شده فضیلت معرفتی وجود دارد. این جلد دخالت علوم را صریح تر می کند و به جنبه تجربی معرفت شناسی فضیلت می پردازد.

نگرانی در مورد معرفت شناسی فضیلت در مقالات موجود در اینجا مورد توجه قرار گرفته است، از جمله این سؤال که: آیا هر معرفت شناسی فضیلتی می تواند هر دو را برآورده کند. محدودیت هنجاری و محدودیت تجربی؟ این حجم نشان می‌دهد که این نگرانی‌ها نباید به‌عنوان مانع در نظر گرفته شوند، بلکه باید به‌عنوان محدودیت‌ها و خواسته‌های مفیدی برای هدایت ساختن نظریه‌های طبیعی‌شده فضیلت معرفتی در نظر گرفته شوند.

This book presents four bridges connecting work in virtue epistemology and work in philosophy of science (broadly construed) that may serve as catalysts for the further development of naturalized virtue epistemology. These bridges are: empirically informed theories of epistemic virtue; virtue theoretic solutions to under determination; epistemic virtues in the history of science; and the value of understanding.

Virtue epistemology has opened many new areas of inquiry in contemporary epistemology including: epistemic agency, the role of motivations and emotions in epistemology, the nature of abilities, skills and competences, wisdom and curiosity.

Value driven epistemic inquiry has become quite complex and there is a need for a responsible and rigorous process of constructing naturalized theories of epistemic virtue. This volume makes the involvement of the sciences more explicit and looks at the empirical aspect of virtue epistemology.

Concerns about virtue epistemology are considered in the essays contained here, including the question: can any virtue epistemology meet both the normativity constraint and the empirical constraint? The volume suggests that these worries should not be seen as impediments but rather as useful constraints and desiderata to guide the construction of naturalized theories of epistemic virtue.