Virtual Modernism : Writing and Technology in the Progressive Era

در مدرنیسم مجازی، کاترین بیرز دیدگاه تازه ای از ظهور مدرنیسم ادبی آمریکایی از فوران فرهنگ عامه در اوایل قرن بیستم ارائه می دهد. او با استفاده از خوانش‌های پویا از آثار استفن کرین، هنری جیمز، جیمز ولدون جانسون، جونا بارنز، و گرترود استاین، استدلال می‌کند که نویسندگان مدرنیست آمریکایی در پاسخ به ظهور فناوری‌های ارتباطات جمعی قبل از جنگ جهانی، «شاعر فضای مجازی» را توسعه دادند. I. تجربه‌های رسمی مدرنیستی این نویسندگان توسط لذت‌ها و هیجان‌های آنی و فردگرایانه فرهنگ توده‌ای برانگیخته شد. اما آنها همچنین به قدرت بازنمایی زبان - و ارزش تجربه مشترک - بیشتر از ویژگی های رئالیسم و ​​طبیعت گرایی ایمان داشتند. در رقابت با تجربه‌های رسانه‌ای جدید مانند فیلم‌ها و موسیقی ضبط‌شده، آنها به طور همزمان مدرنیته را نپذیرفتند و پذیرفتند.

Biers شاعرانگی مجازی این پنج نویسنده را به عنوان بخشی از یک «چرخش مجازی» بزرگ‌تر در جهان تثبیت می‌کند. ایالات متحده، زمانی که شیفتگی به نوشته های هنری برگسون، ویلیام جیمز، و فلسفه حیات گرا – و ایده تجربه مجازی – سراسر کشور را فرا گرفت. مدرنیسم مجازیمدعی است که چرخش به تجربه مجازی زبان راهی برای هر یک از این نویسندگان بود تا ارزشی برای ادبیات ادبی، هم با رشد و هم در برابر رشد آن، ایجاد کنند. سرگرمی های دسته جمعی این تعامل مجدد با الهام از فناوری با تجربه، برای مدرنیسم آمریکایی شکل‌دهنده بود.

در نقطه‌ی تقاطع نقد ادبی، فلسفه، مطالعات رسانه‌ای، و تاریخ، مدرنیسم مجازی ارائه می‌کند. بررسی مشغله‌های عصر پیشرو با تأثیرات شناختی و جسمی فناوری‌های رسانه‌ای جدید که شجره نامه مهمی از دغدغه‌های امروزی در مورد مجازی را دنبال می‌کند.

In Virtual Modernism, Katherine Biers offers a fresh view of the emergence of American literary modernism from the eruption of popular culture in the early twentieth century. Employing dynamic readings of the works of Stephen Crane, Henry James, James Weldon Johnson, Djuna Barnes, and Gertrude Stein, she argues that American modernist writers developed a “poetics of the virtual” in response to the rise of mass communications technologies before World War I. These authors’ modernist formal experimentation was provoked by the immediate, individualistic pleasures and thrills of mass culture. But they also retained a faith in the representational power of language—and the worth of common experience—more characteristic of realism and naturalism. In competition with new media experiences such as movies and recorded music, they simultaneously rejected and embraced modernity.

Biers establishes the virtual poetics of these five writers as part of a larger “virtual turn” in the United States, when a fascination with the writings of Henri Bergson, William James, and vitalist philosophy—and the idea of virtual experience—swept the nation. Virtual Modernism contends that a turn to the virtual experience of language was a way for each of these authors to carve out a value for the literary, both with and against the growth of mass entertainments. This technologically inspired reengagement with experience was formative for American modernism.

Situated at the crossing points of literary criticism, philosophy, media studies, and history, Virtual Modernism provides an examination of Progressive Era preoccupations with the cognitive and corporeal effects of new media technologies that traces an important genealogy of present-day concerns with virtuality.