Vascular Disruptive Agents for the Treatment of Cancer

بقا و رشد تومور به شدت به یک منبع خون مستقل بستگی دارد. بنابراین، عروق تومور یک هدف ایده آل برای درمان سرطان است که به طور گسترده قابل اجرا، در دسترس و از نظر ژنتیکی پایدار است و آن را کمتر مستعد مقاومت می کند. دو رویکرد برای درمان سرطان بررسی شده است. اولاً جلوگیری از تشکیل عروق جدید با مهارکننده های رگ زایی و ثانیاً تخریب عروق خونی تومور موجود با به اصطلاح عوامل مخرب عروقی (VDAs). در حالی که به نظر می رسد رویکرد اول پیشرفت تومور را به تاخیر می اندازد، روش دوم این پتانسیل را دارد که باعث مرگ سلولی عظیم و پسرفت تومور شود. این دومین رویکرد هدف گیری عروقی است که تمرکز این کتاب است. از آنجایی که بیش از بیست سال پیش جورج آر پتیت، عامل اتصال دهنده توبولین، کومبرتاستاتین، مشتق شده از پوست درخت بید بوته آفریقایی، کشف کرد که دارای خواص ضدمیتوتیک است، زمینه هدف گیری عروقی به طور پیوسته گسترش یافته است. همزمان با توسعه بالینی و بالینی این عوامل، پیشرفت هایی در درک ما از مکانیسم اثر آنها و فناوری مورد نیاز برای ارزیابی اثرات آنها وجود دارد. هدف این کتاب ارائه گزارشی جامع از وضعیت فعلی هنر است. شناسایی و اعتبار سنجی هدف پیش بالینی مورد بحث قرار می گیرد و مدل های حیوانی بهینه پیش بالینی شرح داده می شود. روش‌های تصویربرداری که می‌توانند برای ارزیابی اثربخشی این عوامل استفاده شوند، مورد بررسی قرار می‌گیرند و مروری جامع از توسعه بالینی داروهای کلیدی ارائه می‌شود. در نهایت، تحقیقات اخیر که به بررسی ترکیبات منطقی VDA ها با سایر عوامل می پردازد، بررسی می شود و جایگاه بالقوه VDA ها در آینده درمان سرطان به طور انتقادی ارزیابی می شود.

Tumour survival and growth is critically dependent on an independent blood supply. As such tumour vasculature presents an ideal target for cancer therapy that is widely applicable, accessible and genetically stable rendering it less prone to resistance. Two approaches have been explored for cancer therapy; firstly the prevention of new vessel formation with inhibitors of angiogenesis, and secondly the destruction of existing tumour blood vessels with so called vascular disruptive agents (VDAs). While the first approach appears to delay tumour progression, the second has the potential to cause massive cell death and tumour regression. It is the second approach of vascular targeting that is the focus of this book. Since the tubulin binding agent combretastatin, derived from the bark of the African bush willow, was discovered by George R Pettit to have antimitotic properties over twenty years ago, the field of vascular targeting has expanded steadily. Coincident with the preclinical and clinical development of these agents, there have been advances in our understanding of their mechanism of action and in the technology required to assess their effects. This book aims to provide a comprehensive account of the current state of the art. Preclinical target identification and validation are discussed and the optimum pre-clinical animal models described. The imaging modalities that can be used to assess the efficacy of these agents are examined and a comprehensive review of the clinical development of key drugs is provided. Finally, the recent research exploring rational combinations of VDAs with other agents is reviewed and the potential place of VDAs in the future of cancer therapy is critically appraised.