Vanadium in Biological Systems: Physiology and Biochemistry

در چند دهه گذشته، وانادیوم به طور فزاینده ای توجه زیست شناسان و شیمیدانان را به خود جلب کرده است. کشف هنز در سال 1911 مبنی بر اینکه برخی از آسیدین های دریایی این فلز را در سلول های خونی خود در مقادیر غیرعادی انباشته می کنند، تحقیقات زیادی را در مورد نقش وانادیوم در زیست شناسی تحریک کرده است. در سالهای بعد، تعداد زیادی از مطالعات برای بررسی سمیت وانادیوم در حیوانات عالی و تعیین اینکه آیا یک عنصر کمیاب ضروری است یا خیر، انجام شده است. این که وانادیوم عنصر مورد نیاز برای چند موجود زنده است، اکنون به خوبی ثابت شده است. اینکه آیا وانادیوم برای انسان ضروری است یا نه مشخص نیست، اگرچه شواهد به طور فزاینده ای نشان می دهد که احتمالاً چنین است. کشف Cantley در سال 1977 مبنی بر اینکه وانادات یک مهارکننده قوی ATPases است، منجر به مطالعات متعددی در مورد اثرات مهاری و تحریکی وانادیم بر روی آنزیم های متابولیزه کننده فسفات شد. در نتیجه وانادات ها اکنون به طور معمول به عنوان کاوشگر برای بررسی مکانیسم چنین آنزیم هایی استفاده می شوند. درک ما از وانادیم در این سیستم‌ها با کار تریسی و گرسر که شباهت‌های قابل توجهی بین شیمی وانادات‌ها و فسفات‌ها و ترکیبات بیولوژیکی آنها نشان داده‌اند، بیشتر شده است. مشاهدات Shechter و Karlish و Dubyak و Kleinzeller در سال 1980 مبنی بر اینکه وانادات یک عامل تقلید کننده انسولین است، حوزه جدیدی از تحقیقات را در مورد اثرات هورمونی وانادیوم باز کرده است. اولین آنزیم حاوی وانادیوم، یک بروموپراکسیداز از جلبک دریایی Ascophyllum nodosum، در سال 1984 توسط Viltner جدا شد.

Over the past several decades, vanadium has increasingly attracted the interest of biologists and chemists. The discovery by Henze in 1911 that certain marine ascidians accumulate the metal in their blood cells in unusually large quantities has done much to stimulate research on the role of vanadium in biology. In the intervening years, a large number of studies have been carried out to investigate the toxicity of vanadium in higher animals and to determine whether it is an essential trace element. That vanadium is a required element for a few selected organisms is now well established. Whether vanadium is essential for humans remains unclear although evidence increasingly suggests that it probably is. The discovery by Cantley in 1977 that vanadate is a potent inhibitor of ATPases lead to numerous studies of the inhibitory and stimulatory effects of vanadium on phosphate metabolizing enzymes. As a consequence vanadates are now routinely used as probes to investigate the mechanisms of such enzymes. Our understanding of vanadium in these systems has been further enhanced by the work of Tracy and Gresser which has shown striking parallels between the chemistry of vanadates and phosphates and their biological compounds. The observation by Shechter and Karlish, and Dubyak and Kleinzeller in 1980 that vanadate is an insulin mimetic agent has opened a new area of research dealing with the hormonal effects of vanadium. The first vanadium containing enzyme, a bromoperoxidase from the marine alga Ascophyllum nodosum, was isolated in 1984 by Viltner.