Values and Morals: Essays in Honor of William Frankena, Charles Stevenson, and Richard Brandt

این Festschrift به دنبال ارج نهادن به سه دانشمند بسیار ممتاز در گروه فلسفه، دانشگاه میشیگان است: ویلیام کی فرانکنا، چارلز ال استیونسون، و ریچارد بی. برانت. هر کدام سهم قابل توجهی در ادبیات فلسفی، به ویژه در زمینه اخلاق داشته اند. میشیگان خوش شانس بوده است که سه فیلسوف اخلاق اصیل و مولد را به طور همزمان در اختیار هیئت علمی خود قرار داده است. با این حال، آنها در یک سنت طولانی تعالی، هم در بخش و هم در دانشگاه ایستاده‌اند. اجازه دهید به طور خلاصه آن سنت را دنبال کنیم. دانشگاه میشیگان در سال 184 افتتاح شد. بخش ادبیات، علوم و هنر در ابتدا شبیه یک کالج معمولی آمریکایی در آن دوره بود، با تلقینات مذهبی و اخلاقی که نقش اصلی را در ارائه دوره ایفا می کرد. اما هنگامی که هنری تاپان، روحانی پروتستان و استاد فلسفه، در سال 1852 رئیس جمهور شد، موفق شد تأکید را از تلقین به تحقیق و دانش پژوهی تغییر دهد. اگرچه او به دلیل سیاست‌هایش در سال 1863 برکنار شد، تلاش‌های تاپان برای ایجاد یک برنامه درسی گسترده و لیبرال غالب شد. میشیگان قرار بود جای خود را در میان موسسات آموزشی پیشرو در این کشور بگیرد و به عنوان یک مرکز تحقیقاتی به شهرت بین المللی دست یابد. در اینجا باید به چند فیلسوف گذشته اشاره کرد. جورج سیلوستر موریس، یک ایده آلیست مطلق، در سال 1881 به این دپارتمان پیوست و از سال 1870 به عنوان رئیس دپارتمان زبان‌ها و ادبیات مدرن خدمت کرد. او در سال 1884 ریاست فلسفه را بر عهده گرفت.

This Festschrift seeks to honor three highly distinguished scholars in the Department of Philosophy, University of Michigan: William K. Frankena, Charles L. Stevenson, and Richard B. Brandt. Each has made significant con­ tributions to the philosophic literature, particularly in the field of ethics. Michigan has been fortunate in having three such original and productive moral philosophers serving ob its faculty simultaneously. Yet they stand in a long tradition of excellence, both within the Department and in the University. Let us trace that tradition briefly. The University of Michigan opened in 184l.lts Department of Literature, Science, and the Arts at first resembled a typical American college ofthat period, with religious and ethical indoctrination playing a central role in course offerings. But when Henry Tappan, a Presbyterian clergyman and Professor of philosophy, became President in 1852, he succeeded in shifting the emphasis from indoctrination to inquiry and scholarship. Though he was dismissed for his policies in 1863, Tappan's efforts to establish a broad and liberal curriculum prevailed. Michigan was to take its place among the leading educational institutions in this country, and to achieve an international reputation as a research center. Several past philosophers are worthy of mention here. George Sylvester Morris, an absolute idealist, joined the Department in 1881, having served from 1870 as Chairman of the Department of Modern Languages and Literature. He assumed the Chairmanship of Philosophy in 1884.