Vaccines for Pandemic Influenza

در سال‌های اخیر شیوع بی‌سابقه‌ای از ویروس‌های آنفلوانزای پرندگان A مشاهده شده است. به طور خاص، ویروس های H₅N₁ بسیار بیماری زا نه تنها منجر به شیوع گسترده در طیور اهلی شده است، بلکه به انسان نیز منتقل شده و منجر به تلفات متعدد شده است. گسترش سریع در توزیع جغرافیایی آنها و احتمال اینکه این ویروس ها می توانند توانایی انتشار از فردی به فرد دیگر را به دست آورند، این خطر را افزایش می دهد که چنین ویروسی می تواند یک بیماری همه گیر جهانی با عوارض و مرگ و میر بالا ایجاد کند. یک واکسن موثر آنفولانزا نشان دهنده بهترین رویکرد برای پیشگیری و کنترل چنین بیماری همه گیر در حال ظهور است. با این حال، واکسن‌های فعلی آنفلوانزا برای ویروس‌های آنفلوانزای فصلی موجود، که روابط آنتی ژنی محدودی با سویه‌های H₅N₁ بسیار بیماری‌زا دارند، هدایت می‌شوند. نگرانی‌ها در مورد آمادگی برای بیماری همه‌گیر، فعالیت‌های تحقیقاتی را برای ایجاد واکسن‌های مؤثر برای ویروس‌های آنفلوانزای همه‌گیر، و غلبه بر محدودیت‌های ذاتی در رویکردهای فعلی تولید و توزیع واکسن تحریک کرده است. این محدودیت ها شامل استفاده از تخم مرغ جنین شده به عنوان بستر تولید واکسن می شود. که زمان‌بر است و می‌تواند خطرات زیستی بالقوه را در رشد سویه‌های ویروس جدید به همراه داشته باشد. محدودیت‌های دیگر شامل این الزام است که واکسن‌های غیرفعال آنفولانزای فعلی با استفاده از سوزن و سرنگ تجویز می‌شوند که به پرسنل آموزش‌دیده نیاز دارد، که می‌تواند در هنگام تلاش برای واکسینه کردن جمعیت‌های بزرگ در کمپین‌های انبوه یک گلوگاه باشد. علاوه بر این، واکسن‌های غیرفعال‌شده فعلی که با تزریق تحویل می‌شوند، ایمنی محافظتی محدودی را در دستگاه تنفسی فوقانی ایجاد می‌کنند که در آن فرآیند عفونت آغاز می‌شود. بیشتر این محدودیت‌های واکسن‌های کنونی با تحقیق در مورد رویکردهای جدید برای تولید و تحویل واکسن که در بسیاری از فصل‌های این جلد توضیح داده شده‌اند، بررسی می‌شوند.

Recent years have seen unprecedented outbreaks of avian influenza A viruses. In particular, highly pathogenic H₅N₁ viruses have not only resulted in widespread outbreaks in domestic poultry, but have been transmitted to humans resulting in numerous fatalities. The rapid expansion in their geographic distribution and the possibility that these viruses could acquire the ability to spread from person to person raise the risk that such a virus could cause a global pandemic with high morbidity and mortality. An effective influenza vaccine represents the best approach to prevent and control such an emerging pandemic. However, current influenza vaccines are directed at existing seasonal influenza viruses, which have limited antigenic relationships to the highly pathogenic H₅N₁ strains. Concerns about pandemic preparedness have greatly stimulated research activities to develop effective vaccines for pandemic influenza viruses, and to overcome the limitations inherent in current approaches to vaccine production and distribution. These limitations include the use of embryonated chicken eggs as the substrate for vaccine production; which is time-consuming and could involve potential biohazards in growth of new virus strains. Other limitations include the requirement that the current inactivated influenza vaccines be administered using needles and syringes, requiring trained personnel, which could be a bottleneck when attempting to vaccinate large populations in mass campaigns. In addition, the current inactivated vaccines which are delivered by injection elicit limited protective immunity in the upper respiratory tract where the infection process is initiated. Most of these limitations of the current vaccines are being addressed by research on novel approaches to vaccine development and delivery that are described in many of the chapters in this volume.