V(D)J Recombination

v(D)J نوترکیبی: برای جامعه ایمونولوژیست ها و زیست شناسان رشد، مسیر مولکولی که از طریق آن لنفوسیت های B و T عملکرد منحصر به فرد خود را برای ایجاد ایمنی تطبیقی ​​به دست می آورند. با این حال، برای بسیاری - از دانشمندان با تجربه گرفته تا کارآموزان - این یک فرآیند (بیش از حد) پیچیده است که بینش واقعی آن بیش از حد نیاز دارد. با این حال، هنگامی که به سادگی به عنوان یک زمین خصوصی برای تعداد کمی از علاقه مندان در نظر گرفته نمی شود، می توان آن را راهی برای درک چگونگی انجام سلول های لنف بالغ عملکردهای اساسی خود دانست. برای گروه علاقه مندان - که شامل این ویرایشگر است - این یک پارادایم زیبا است که شامل بسیاری از دستاوردهای تکاملی جذاب است که راز آن را تنها دنیای زیستی در اختیار دارد. اینها شامل یک اصل بیوشیمیایی ظریف است که به احتمال زیاد حدود 470 میلیون سال پیش از یک مهاجم ژن اجدادی ربوده شد و از آن زمان به بعد مهره داران فک دار به طور هوشمندانه ای برای شکافتن و تنظیم مجدد مکان های گیرنده آنتی ژن (Ig و TCR) خود به طور هوشمندانه سازگار شدند. این مهاجم خودش خدمات ماشین‌آلات تعمیر DNA متصل به انتهای غیرهمولوگ (NHEJ) و همچنین DNA پلیمرازها یا ترانسفرازهای مختلف را برای کار با سرنخ‌های رشدی در دودمان سلول‌های لنفاوی برای ایجاد یک مجموعه ایمنی و نظارت کارآمد میزبان و در عین حال اجتناب از خودایمنی اختصاص داده است. اخیراً اصلاحات جدید مهمی در این سیستم ها پدیدار شده است که همچنان دانش و باورهای ما را به چالش می کشد. اینها فقط موضوعاتی هستند که توسط نویسندگان ارشد - همه رهبران مستقر در این زمینه - و همکارانشان در حین نوشتن فصول مختلف در V(D)J Recombination پوشش داده شده اند.

v(D)J recombination: for the community of immunologists and developmental biologists, the molecular route by which B and T lymphocytes acquire their unique function of affording adaptive immunity. Yet, for many-from experienced scientists to trainees-it represents a (rather too) sophisticated process whose true insight is excessively demanding. However, when not simplyconsidered as a private ground for a few aficionados, it can be seen as a way of understanding how maturelympho­ cytes carry on their basic functions. For the group of aficionados-which includes this editor-it is an elegant paradigm featuring many fascinating evolutionary achievements of which the biological world alone has the secret. These include a subtle biochemical principle most likelyhijacked some 470 million years ago from an ancestral gene invader and since then cleverly adapted by jawed vertebrates to precisely cleave and rearrange their antigen receptor (Ig andTCR)loci. This invader would itself have assigned the services of the nonhomologous end joining (NHEJ) DNArepair machinery as well as various DNApolymerases or transferases to work in concert with developmental clues in lymphoid cell lineages to generate an immune repertoire and efficient host surveillance while avoiding autoimmunity. Recently, important new refinements in these systems have emerged, continuing to challenge ourknowledge andbeliefs. These arejust thetopics covered by the senior authors-all established leaders in this field-and their colleagues, whilst writing the various chapters in V(D)J Recombination.