User-Centred Design of Systems

طراحی سیستم به طور مرسوم در حوزه مهندسین بوده است و رویکردهای اتخاذ شده برای طراحی سیستم ها به طور معمول به مشخصات رسمی سیستم منجر شده است. یکی دو دهه گذشته شاهد ظهور رویکرد دیگری، یعنی تعامل انسان و کامپیوتر (HCI) بوده است. با توجه به تعداد حوادث و حوادثی که به "خطای انسانی" نسبت داده می شوند، منطقی است که رویکردی برای طراحی سیستم ایجاد کنیم که انسان ها را به عنوان یک عنصر اساسی در سیستم می بیند. بنابراین، یکی از جنبه‌های مهم طراحی سیستم‌ها، مطالعه تعامل بین انسان‌ها و فناوری مورد استفاده آن‌ها است. از نظر ارائه رایانه و محاسبات به مخاطبان گسترده، دهه 1980 سال های رونق بود. اولین کامپیوتر شخصی (PC) در فوریه 1978 به بازار عرضه شد و از آن زمان، رایانه های شخصی به یکی از ویژگی های رایج خانه ها، ادارات، مدارس، مراکز خرده فروشی، بیمارستان ها، بانک ها و غیره تبدیل شده اند. تعداد بسیار کمی از سازمان ها هستند که توسط فناوری رایانه نفوذ نکرده باشند، و تعداد کمی از افراد هستند که تجربه رایانه را نداشته باشند. با این حال، افزایش استفاده از رایانه با گسترش متناظر آموزش کاربران مطابقت نداشته است. بسیاری از تحقیقات تعامل انسان و کامپیوتر به دنبال طراحی سیستم‌هایی بوده‌اند که به آموزش خاصی نیاز ندارند. ه. که مردم به سادگی می توانند به سمت آن بروند و از آن استفاده کنند. جای تعجب نیست که این امر منجر به مشکلات متعددی شده است. برخی از آنها هنوز به طور رضایت بخشی حل نشده اند.

System design has conventionally been the province of engineers, and the approaches taken to the design of systems have conventionally led to formal specification of the system. The past decade or two has seen the rise of another approach, that of human-computer interaction (HCI). Given the number of incidents and accidents which are attributed to 'human error', it is sensible to develop an approach to system design which views humans as an essential element in the system. Thus, an important aspect of designing systems is the study of the interaction between humans and the technology that they use. In terms of bringing computers and computing to a wide audience, the 1980s were the boom years. The first personal computer (PC) was launched onto the market in February 1978, and since then, PCs have become a common-place feature of our homes, offices, schools, retail outlets, hospitals, banks, etc. Within Western society today, there are very few organisations that have not been infiltrated by computer technology, and few individuals who have not had experience of computers. However, the increase in use of computers has not been matched with a corresponding spread of training of users; much of the human-computer interaction research has sought to design systems which do not require special training, i. e. which people can simply walk up to and use. Not surprisingly, this has resulted in a number of difficulties; some of which have yet to be satisfactorily resolved.