US Assistance, Development, and Hierarchy in the Middle East: Aid for Allies

کمک های ایالات متحده در خاورمیانه چه چیزی را "خرید" می کند؟ این کتاب با تکیه بر تحقیقات گسترده منابع اولیه، نقش و پیامدهای کمک های ایالات متحده به سه کشور در خاورمیانه را بررسی می کند. نویسنده استدلال می کند که راهبردهای بقای سیاسی رهبران فعلی در مصر، اسرائیل و اردن نه تنها نوع کمکی را که این کشورها از ایالات متحده دریافت کردند، بلکه تأثیر توسعه و ژئوپلیتیک آن را نیز شکل داد. رهبرانی که به شدت بر توزیع منافع انتخابی برای ائتلاف‌های حاکم خود متکی بودند، به احتمال بیشتری از کمک‌های ایالات متحده استفاده می‌کردند که مکمل اقتصاد سیاسی توزیعی آنها بود و ظرفیت توسعه دولت را تضعیف می‌کرد، که به طور همزمان آنها را به منابع ایالات متحده وابسته می‌کرد و احتمال بیشتری داشت که بخش‌هایی از آن را واگذار کنند. حق حاکمیت خود را به اهدا کننده اصلی خود. با این حال، رهبران غیرتوزیعی می‌توانند از مزایای کامل کمک‌های بسیار اختیاری و پیشرفته بهره ببرند و آن را در سیاست‌های توسعه‌ای بگنجانند که به تدریج وابستگی آنها به واشنگتن را کاهش می‌دهد – و بهتر می‌توانند زمانی که به نفعشان بود «نه» بگویند.

What does US aid “buy” in the Middle East? Drawing on extensive primary source research, this book examines the role and consequences of US aid to three countries in the Middle East. The author argues that the political survival strategies of incumbent leaders in Egypt, Israel, and Jordan shaped not only the type of aid that these countries received from the US, but also its developmental and geopolitical impact. Leaders who relied heavily on distributing selective benefits to their ruling coalitions were more likely to receive forms of US aid that complemented their distributive political economies and undermined the state’s developmental capacity, which simultaneously rendered them more dependent on US resources, and more likely to cede fragments of their sovereignty to their major donor. Non-distributive leaders, however, could reap the full benefits of highly discretionary and technologically sophisticated aid, incorporating it into developmental policies that rendered them progressively less dependent on Washington—and better able to say “no” when it was in their best interest.