Urbanität und Egonetzwerke in der Stadt: Eine relationale Perspektive auf die Heidelberger Bahnstadt

شهرنشینی صرفاً به عنوان یک عادت به افراد نمی چسبد و به خودی خود در یک شهر داده نمی شود. بلکه باید به تعاملات فضای شهری -روابط اجتماعی- و نگرش ها اشاره کرد تا بفهمیم چگونه شبکه های اجتماعی در شهر باعث ایجاد گشودگی به شهرنشینی می شوند. کریستینا هرمان، منطقه برنامه‌ریزی‌شده و تازه‌ساز هایدلبرگ بهنشتات را به‌عنوان یک آزمایشگاه اجتماعی در نظر می‌گیرد و روابط اجتماعی محلی و تأثیر آن‌ها بر باز بودن شهرنشینی را از نظر کیفی، کمی و از طریق تحلیل شبکه‌ای بررسی می‌کند. این کتاب علاوه بر رویکردهای کلاسیک رابطه‌ای، به بحث شهر پایدار در جامعه دانش و موقعیت‌های خانواده‌های جوان در شهر نیز می‌پردازد.

Urbanität haftet Individuen weder einfach als Habitus an, noch ist sie in einer Stadt per se gegeben. Vielmehr muss auf die Wechselwirkungen von Stadtraum – sozialen Beziehungen – und Einstellungen rekurriert werden, um zu verstehen, wie die sozialen Netzwerke in der Stadt Offenheit für Urbanität hervorbringen. Christina Herrmann betrachtet den geplanten, neu gebauten Heidelberger Stadtteil Bahnstadt als soziales Labor und untersucht lokale soziale Beziehungen, sowie deren Einfluss auf die Offenheit gegenüber Urbanität qualitativ, quantitativ und netzwerkanalytisch. Dabei thematisiert dieses Buch neben klassischen relationalen Ansätzen auch die Diskussion um die nachhaltige Stadt in der Wissensgesellschaft und die Situationen von jungen Familien in der Stadt.