Urban Governance and Informal Settlements: Lessons from the City of Jayapura, Indonesia

هدف این کتاب درک بهتر ماهیت حکمرانی شهری در رابطه با ارائه خدمات اولیه شهری در شهرها و شهرهای متوسط ​​با رشد سریع در کشورهای در حال توسعه است. در چارچوب درک برنامه ریزی و مدیریت شهری در محیط وسیع تر شهر، این مطالعه بر ارائه خدمات اولیه شهری مسکن، آب و فاضلاب به ویژه در سکونتگاه های غیررسمی متمرکز است. این نشریه با استفاده از مطالعه موردی شهر متوسط ​​جایپورا، پاپوآ، اندونزی، موارد زیر را بررسی می‌کند: (1) انواع، فرآیندها و سهامدارانی که حکمرانی رسمی شهری را در ارائه خدمات شهری اساسی تشکیل می‌دهند. (2) درک اینکه چگونه ذینفعان از ترتیبات خدمات رسمی «در محل» سود می برند و چرا. و (iii) برای کسانی که مستقیماً از ترتیبات رسمی بهره نمی برند، نحوه سازماندهی افراد، گروه ها و جوامع و دسترسی به حکومت برای رفع نیازهای اساسی شهری خود.
روش های به کار گرفته شده برای درک بهتر ماهیت حکمرانی شهری و ارتباط آن با ارائه خدمات شهری اولیه شامل بررسی های حضوری خانوار با مصاحبه با 448 پاسخ دهنده، نقشه برداری زمینی در سطح اندازه قطعه در چهار سکونتگاه غیررسمی، و مصاحبه های نیمه ساختاریافته با 12 ذینفع) و داده های ثانویه در مورد حکمرانی، برنامه ریزی و مدیریت شهری. این مطالعه نشان می‌دهد که ترتیبات حکمرانی شهری در شهرهای متوسط ​​در حال رشد به‌طور رسمی و غیررسمی برای مقابله با نیازهای اولیه خدمات شهری در طیفی از انواع سکونتگاه‌ها و گروه‌های اجتماعی-فرهنگی پدید آمده‌اند. شیوه‌های اصلی ترتیبات حکمرانی در سکونتگاه‌های غیررسمی شامل حکمرانی سنتی، رسمی و غیررسمی و ترکیبی است که همزمان با همپوشانی مرزهای آنها و تلاقی مرزهای آنها در سطوح مختلف «تعادل» در طول زمان تکامل می‌یابد. «تعادل حاکمیتی» نشان دهنده یک «تعادل» در یک نقطه و مکان خاص در زمان در نحوه استفاده و اشتراک گذاری منابع توسط سهامداران و دسترسی به مشارکت های مختلف است.

The objective of this book is to better understand the nature of urban governance regarding the provision of basic urban services in rapidly growing mid-sized towns and cities in developing countries. Set within the context of understanding urban planning and management within the wider city setting, the study focuses on the provision of the basic urban services of housing, water and sanitation especially within informal settlements. Using the case study of the mid-sized city of Jayapura, Papua, Indonesia, the publication explores: (i) the types, processes, and stakeholders that constitute formal urban governance in the provision of basic urban services; (ii) understanding how stakeholders gain and benefit from ‘on the ground’ formal service arrangements, and why; and (iii) for those who do not directly benefit from the formal arrangements, how individuals, groups and communities organize and access governance to meet their basic urban needs.
The methods employed to better understand the nature of urban governance and its relationship to the provision of basic urban services comprised primary (face-to-face household surveys interviewing 448 respondents, ground mapping at a plot size level in four informal settlements, and semi-structured interviews with 12 stakeholders) and secondary data regarding urban governance, planning and management. The study reveals that urban governance arrangements in fast growing mid-sized cities have emerged both formally and informally to cope with basic urban service needs across a range of settlement types and socio-cultural groups. The major modes of governance arrangements in the informal settlements consist of traditional, formal and informal, and hybrid governance which co-evolve as their boundaries overlap and intersect through time at varying levels of ‘equilibrium’. The ‘governance equilibrium’ represents a ‘balance’ at a specific point and place in time in how stakeholders utilize and share resources, and access various contributions.